Wij zijn Radetzky (achterste pony en vernoemd naar de Radetzkymars) en Rushmore (voorste pony en vernoemd naar de berg Rushmore) .

Sinds onze geboorte zijn we altijd bij elkaar geweest en onafscheidelijk. Onze moeders waren zussen, dus wij zijn neven van elkaar.
We zijn in ons leven maar 1x verhuisd. Toen we oud genoeg waren en weg mochten bij onze moeders, verhuisden we naar onze huidige eigenaar. Wij dienden als speelmaatjes/weidemaatjes voor het grotere paard, een Volbloed Arabier. Als veulen hebben we nog een premie gewonnen op de keuring en wat waren we trots met onze prijs!

We leven 24/7 buiten en eten hooi. In de winter hebben we een erg dikke vacht en zien we eruit als twee beren. In de zomer zien we er op ons best uit met onze glanzende zwarte vacht en lange manen. We worden al een dagje ouder en dat kan je zien aan de grijze/witte haren die we op ons hoofd krijgen.
Rushmore moet altijd even aftasten en is wat bang voor vreemden, maar heb je zijn vertrouwen gewonnen dan komt hij zo naar je toe gelopen voor een aai. Longeren of wandelen vindt hij leuk om te doen en borstelen vindt hij helemaal heerlijk en kan er uren voor stil blijven staan.
Radetzky is een stuk brutaler en gaat altijd voorop als duo. Hij is altijd als eerste bij het voer en wil als eerste aandacht. Hij kan niet zo lang stil blijven staan. Borstelen is fijn maar na een tijdje wil hij weer weg en verder gaan met andere dingen doen zoals rennen door de wei.

Ons baasje heeft ons altijd goed verzorgd en daardoor zijn we ook nog zo gezond en vitaal. We staan al 22 jaar samen als duo, we zijn benieuwd of we een duo blijven of dat we nu opzoek gaan naar een ander maatje. Heel fijn in ieder geval dat we als duo aan ons nieuwe avontuur bij De Paardenkamp kunnen beginnen. We gaan genieten van onze oude dag door de liefdevolle verzorging hier op De Paardenkamp.

Op 3-jarige leeftijd ontmoette ik Vanity voor het eerst. Ik was op zoek naar een dressuurpaard. Vanity had een vriendelijke blik en was erg nieuwsgierig. Of hij lekker zou rijden? Dat wist ik niet want hij was zo van het land geplukt, uit de kudde, waar hij dus is opgegroeid. Ik besloot hem een appeltje aan te bieden om nader kennis te kunnen maken. Dat nam hij gretig aan maar hij spuugde het net zo snel weer uit. Dat vond ik heel raar. Welk paard lust er nou geen appels? Er werd mij vertelt dat het zijn eerste appel in zijn leven was en dan zijn appels natuurlijk best wel zoet vergeleken met groen gras. Dat bleek te kloppen want vanaf dat moment was hij dol op appels.

We zijn het avontuur aangegaan en hebben vele jaren veel plezier samen gemaakt. Van zijn eerste stappen onder het zadel t/m het ZZ-licht. En met mijn instructrice heeft hij zelfs Lichte Tour gereden. 

Naast de trainingsrondjes in de rijbak gingen we 1x per week een rondje bos, duin en soms naar het strand. Met een grote glimlach denk ik terug aan paardenweekendjes met andere stalgenoten op de Veluwe. Even de hoogste versnelling opzoeken. Vanity vond het ook leuk en liep bij voorkeur in de 2e positie. Nooit voorop dat laat hij liever aan andere paarden over.

Sinds 3 jaar geniet Vanity van zijn welverdiende pensioen en zijn pensioen mag hij nu voortzetten hier in Soest. Wij zullen hem nog regelmatig opzoeken om hem te borstelen en te knuffelen.

Mijn ouders hebben Scappa op 3-jarige leeftijd gekocht van een handelsstal. Het doel was om er een veelzijdig paard van te maken. Het bleek echter al snel dat hij daar op dat moment nog niet geschikt voor was. Zodoende heb ik hem zelf met veel vallen en opstaan getraind tot een veelzijdig paard.

Uiteindelijk hebben we gesprongen, gecrossed, jacht gereden, koeien gedreven en strand /bosritten gemaakt. De laatste jaren was zijn grootste hobby polocrosse. Scappa is een paard wat graag bij andere paarden is. Zo was voor hem een teamsport te paard, zoals de polocrosse het allerleukste. Hij genoot ook zeker van het springen en crossen, alleen was het rijden van wedstrijden gewoon niet zijn ding. Al zijn we tot de M1 dressuur gekomen en sprong hij met gemak hindernissen van 1.20.

Ook vond Scappa het erg leuk om gereden te worden door onzekere of onervaren ruiters. Hij hielt ze soms wel een beetje voor de gek maar was altijd braaf en voorzichtig.

Scappa houdt van grapjes. Als hij ergens niet wil staan en er zit alleen een draadje voor, dan maakt hij dit gerust open. Hij kan goed aangeven waar hij gekriebeld wil worden en heeft zo zijn voorkeur plekjes. Bedelen om een koekje daar is hij ook erg goed in.

Niet de mooiste Arabisch volbloed, maar voor mij wel de fijnste. Met Oudrussische prestatie bloedlijnen.

Toen ik je verkoopadvertentie zag op Bokt wist ik meteen dat jij van mij zou worden. Omdat ik al op leeftijd was zocht ik een rustig paardje om bosritten mee te maken. Het zou tevens mijn laatste paard worden. Je had endurance wedstrijden gereden en veel situaties meegemaakt bij je vorige eigenaresse. Zij wilde weer beginnen met een jong paard omdat ze met jou geen uitdagingen meer had. Ik had die uitdagingen niet meer nodig, dus dat was perfect.

Wij hebben 9 jaar lang bijna dagelijks, als het weer het toe liet, onze bosritjes gemaakt. Samen met mijn man die ernaast fietste of ernaast liep. Ik erop of ook gewoon wandelend ernaast. Zo hadden we met zijn drieën beweging. Je genoot van de bosritten, dressuur of springen in en rijbak was aan jou niet besteed. Dan bleef je gewoon stilstaan.
De paardendames waren allemaal dol op jou. Zelfs brak er eens een merrie de wei uit toen ik er met jou langs liep. Je bleef er zelf nogal rustig onder.
Je grootste hobby is echter eten en in de wei staan. En het eten stelen bij de buren is ook een leuke bezigheid. Poorten openmaken is voor jou ook geen probleem. Met opsluiten in een stal deden wij je geen plezier. Je voelde je dan ook helemaal thuis in je stal met uitloop. Dan kon je het zelf beslissen. En in het zomerseizoen ging je graag in de weide.

Met je zachtaardige en rustige karakter heb je mij en mijn man nog een mooie tijd kunnen geven en ik hoop jouw nu een mooie tijd terug te kunnen geven bij De Paardenkamp.

Broertjes Max en Moritz (genoemd naar de gelijknamige stripverhalen van Wilhelm Busch, waarin twee jongetjes allerlei kattenkwaad uithalen)  kwamen ongeveer 23 jaar geleden bij mij wonen.

Ik nam ze over van een pannenkoekrestaurant waar er niets mee gedaan werd. Ze waren nog hengst en niet geschikt als “kinderpony”.

Omdat ik een merrie had, heb ik ze eerst laten castreren. Maar ze waren te klein om op te rijden en van mennen had ik geen verstand. Na enige jaren besloot ik toch een wagentje en tuigjes te kopen. Aldus geschiedde en het inspannen eerst met Max was een feit. Max deed het geweldig, alsof hij al jaaaren voor de wagen had gelopen.
Na enige tijd mocht ook Moritz voor de wagen maar dat was een ander verhaal. Moritz stond bokkend voor het wagentje en ik viel eraf. Gelukkig had ik de leidsels nog vast en kon ik het zaakje tot rust kon brengen. Tuig en wagentje kapot, schrik in de benen en daarom besloot ik Moritz maar weer even met rust gelaten… Broertje Max deed het nog steeds geweldig, en ik maakte vele tochtjes over de Veluwe.

Intussen had ik met Moritz veel geoefend met erachter lopen en had ik een ander wagentje aangeschaft. Nu ging het veel beter! Hij had er plezier in en draafde dapper erop los! Een tweespantuig werd gekocht en een 4 wielige wagen, in 2-span! Wat een avontuur! Het ging geweldig en de pony’s hadden er echt plezier in. Met z’n 3-en hebben we heel wat tochtjes over de Veluwe gemaakt.

Helaas is broertje Max 5 jaar geleden, op ongeveer 23- jarige leeftijd overleden. Moritz woont nu samen met de grote paarden bij ons, maar mist toch wel z’n maatje.

Ik ben daarom ook heel blij dat hij op De Paardenkamp opgenomen kan worden en met soortgenootjes samen in een groep kan leven.

Moritz is een ondeugende hele slimme Shetlander. In de groep wil hij graag de baas zijn, maar kan goed met anderen overweg. Hij is wel erg ongeduldig en als bijv. zijn voer niet snel krijgt, gooit ie de (losse)voerbak een eind de lucht in, stampt met zijn voorbeentjes en hinnikt als een malle. Met voerbrokjes is hij altijd te vangen, als hij bijvoorbeeld weer eens ontsnapt is… Zonder brokjes, kan je dit vergeten. Verder is hij superlief en heeft veel humor. Een borstelbeurt en een ritje met een “paardenmeisje” uit de buurt op zijn rug laat hij geduldig toe en vind dat ook leuk.

Hoewel ik heel blij voor Moritz ben dat hij bij De Paardenkamp mag gaan wonen maar we zullen hem wel missen. Voor de grote paarden is hij een soort “anker”. Zij zullen best moeten wennen.

Lieve Moritz, we gaan je vaak bezoeken en hopen dat je leuke vriendjes en vriendinnetjes krijgt en nog een heel lang en gelukkig leven kan leiden!

Een super sporter bleek het niet maar braaf was hij wel en dus werd Number Seven een prima manege lespaard.

Al snel werd hij gekocht, voor hun beide dochters, door één van de families die hem in de manege bereden. Met hen heeft hij tot op een redelijk nivo toch in de sport, spring-, dressuur maar ook samengestelde wedstrijden gelopen.

Onder het mom van “één schimmel is geen schimmel” waren de eigenaren van de enige echte TV Amerigo op zoek naar een geschikte reserve/opvolger, mede gezien de leeftijd van Amerigo. Via via hoorden zij dat de eigenaren van Number Seven op zoek waren naar een beter sportpaard voor hun dochters en “Seven” mogelijk te koop kwam.

In 2014 werd Number Seven overgenomen en kreeg hij na zijn eerste optreden met Sinterklaas (Bram van der Vlugt) de naam Amerigo 2.0 van hem.

Naast Bram van der Vlugt was de acteur/poppenspeler Stef de Reuver, die vaak als BeunKlaas/vervanger/stand in door v.d Vlugt werd gevraagd, naast de lokale Sint van Amerigo’s 2.0 woonplaats Vaassen, de enige Sint die gebruik mocht maken van Amerigo 2.0.

Number Seven, Amerigo 2.0, werd vanaf 2014 de definitieve vervanger van Amerigo 1.0 en werkte mee aan vele (tv)producties. Naast zijn rol als “trompetter” paard bij het Ere – Escorte Cavalerie op Prinsjesdag en een paar jaarlijkse intochten zoals in Leiden en Vaassen werd hij o.a.  Ingezet bij:

2014: Film uitgegeven door het bakkersgilde: “Sinterklaas en het Zebrapaard “

2016 en 2017: De Bol.com reclamecampagnes

2018: Opname Single met kidz-dj 

2019: De Bioscoopfilm “De brief voor Sinterklaas” en TV optreden met/bij Paul de Leeuw

2020: De Bioscoopfilm “De grote Sinterklaasfilm “

November 2020: naar later zou blijken de laatste opname met Bram van de Vlugt én van 2.0 : “Sint heeft een dagje vrij” 

Speciale opname naar aaeiding van de Corona Epidemie. De opnamen werden medio november gemaakt in Woerden. De adviseur van de Sint overleed kort na de opnamen op 19 december 2020 aan corona. Waarna werd besloten te stoppen met de “Sinterklaas werkzaamheden” van Amerigo 2.0 en hem op rust te zetten en af en toe recreatief te rijden vanaf zijn onderkomen bij het Paardenhotel van het van der Valk Hotel De Cantharel bij Apeldoorn.

De Sint bezocht met Amerigo 1.0 en 2.0 ook jaarlijks het Sinterklaasfeest bij de Koninklijke Stallen in Den Haag en bij een bekende Haagse familie thuis. Vanaf 2014 met “Seven”/ Amerigo 2.0. Het zal hem dan ook vast plezier doen dat hij zijn vriend Mitch, waarbij hij diverse jaren rond 5 december logeerde, weer zal treffen op de Paardenkamp.

De officiële naam in het paspoort van deze donkerbruine merrie is Varienta. Maar eigeijk is ze gewoon bekend onder de naam Vista. Vista is een erg leuk paard en ik heb 11 jaar lang van haar mogen genieten. Bij de vorige eigenaar heeft ze o.a. in de cross gelopen. Tijdens onze tijd samen hebben we van alles wat gedaan. Van dressuurwerk in de bak tot het maken van bosritjes. Soms waren die heel relaxed en soms was het bijna een race naar huis. Ook maakten we strandritten, maar ook wandelingen, grondwerk en soms even helemaal niks. Samen plezier maken stond voor ons beiden voorop.

Vista is een heel eerlijk paard met haar eigen mening en dat maakt haar zo leuk. Ondanks dat ze nu al wat ouder is, gedraagt ze zich soms nog als een 4-jarig paard. In de positieve zin van het woord, kan ze dus lekker gek zijn. Wat ook grappig aan haar is, dat als je haar borstelt, weet ze je precies de plekjes aan te wijzen waar je dan voor haar moet krabbelen.

Doordat Vista een tijd lang op de kliniek heeft gestaan en een aantal keer is geopereerd, is ze soms wat terughoudender naar vreemde mensen. Ze kiest zelf graag de mensen uit met wie ze wilt knuffelen. Maar als je haar vertrouwen eenmaal hebt gewonnen is het een gouden paardje.

Mijn naam is WesterGinger en ze noemen mij Schimmie omdat ik een 20-jarige schimmel ben. Mijn vader is Calland en mijn moeder is Kerlien. Ik heb 20 jaar bij mijn baasje gewoond die mij ook zelf heeft gefokt. Zij vond het altijd fijn om op mij te rijden omdat ik zulke fijne gangen heb.

Ik ben een slim paard en kan zelfs hekken, deuren e.d. openmaken. Ondanks dat ik wel eens ondeugend ben, ben ik wel een knuffelpaard en hou ik erg van knuffelen. Ik heb graag soortgenoten om mij heen. Als ik alleen ben vind ik alles een beetje spannend. Maar op De Paardenkamp zijn er heel andere paarden en pony’s dus dat gaat helemaal goedkomen!
Mijn baasje heeft alleen wat dressuurwedstrijden met mij gereden in de klasse B. Omdat ik snel kan schrikken was het verderkomen in de dressuursport niet zo handig.

Ik hoop dat ik heel lang en gezond op De Paardenkamp mag verblijven waar mijn baasje mij nog heel vaak kan komen bezoeken.

Copain is zijn hele leven een manegepaard geweest in België. Hij doet zijn naam eer aan want zijn naam betekent  ‘vriendje’.  En een vriendje is hij! Toen hij 22 was kwam hij bij mij.
Als onzekere ruiter heb ik vertrouwen gekregen door hem, omdat hij vooral liever lui dan moe is.
Hij is een ontzettende knuffel en we hebben samen veel heerlijke bosritten gedaan. Op stal wist hij de boel lekker op stelten te zetten samen met ons andere paard en 2 Shetlanders. Nu is hij 26 en mag hij hier op De Paardenkamp heerlijk genieten van zijn oude dag. Hij heeft het verdiend! 

Wij hebben Dutchy op 3 jarige leeftijd gekocht, hij was toen net 1 maand onder het zadel.

Dutchy is een Quarter horse en als veulen kon hij al een stok apporteren, en als je hem een wortel geeft, krijg je een voet. Dutchy is een echte werker die alles voor je wil doen. Hij is altijd vrolijk en vriendelijk.  Hij is gek op aandacht en is super braaf en betrouwbaar.

Ik heb met Dutchy western lessen gevolgd en heel veel buitenritten gereden. Hij heeft een erg ondeugend karakter en is een echte boef. Ook kan zich opeens lostrekken als hij ergens een lekker vers stukje gras ziet tijdens het wandelen of rijden. Dutchy is erg geduldig en relaxt. Met geduld en rust deed hij alles wat ik vroeg.

In het begin dat ik hem had , heb ik hem over een groot plastic zeil laten lopen. Hoe eng hij het ook vond , hij had vertrouwen in mij. Tijdens de vele buiten ritten door de polder, kwamen we geregeld grote landbouw voertuigen tegen maar Dutchy was er nooit van onder de indruk.

Tijdens mijn eerste zwangerschap ben ik met Dutchy Freestyle training gaan doen. Hij gaf altijd een knuffel en een bries als ik eraan kwam ,we hadden een zeer hechte band opgebouwd.

Wij zijn erg blij de hij nu lekker van zijn oude dag kan genieten in de kudde en dat het lekker dichtbij is, zodat ik ‘m nog lekker kan bezoeken.