Rian is een fjordenpaard merrie, geboren op 15 april 1996 aan de Lekdijk te Wijk bij Duurstede. Haar moeder was de Elitemerrie Goldy van haar vader de goedgekeurde hengst Lenngård.
Al in de eerste fase leerde Rian de beginselen van pony zijn in de mensenwereld door vast staan aan bij of in de buurt van mama, apart/alleen achter blijven terwijl mama ging rijden. Mee op de trailer naar het scannen op hengstigheid en dracht, of naar de hengstenhouderij. Rian heeft met haar deelname aan de nakomelingkeuring er mede voor gezorgd dat haar vader goedgekeurd werd voor de fokkerij van het Fjordenpaard in Nederland.
Ze is op 1 jarige leeftijd tijdelijk in opfok bij een andere fjordeneigenaar geweest waarna ze op 3jarige leeftijd terug kwam. Daarna is ze beleerd onder het zadel.
Voor het stamboek is ze diverse jaren met prima gevolg op de keuringen verschenen. Ze heeft een A-certificaat voor de zadelproef behaald waarmee ze later op de keuring tot Stermerrie werd bevorderd.
In 2000 moest ik voor school op buiteandstage, ik koos wegens mijn Fjordeiefde voor een grote Fjordenfokker en manegehouder in Bergisch-Gladbach. En Rianne mocht van de fokker mee, als ze daar gedekt zou worden door de hengst Mosby. Die had een goede indruk achtergelaten op de Nederlandse hengstenkeuring datzelfde jaar. Dus daar gingen we voor 4 weken met z’n 2’en naar Duitsland. Naast gedekt worden stond ze daar lekker op de wei en gingen we geregeld het mooie bos in, met het oversteken van de snelweg op ca. 15meter hoogte, was dat best spannend maar achter de anderen aan ging dat boven verwachting prima. Rianne gaf van het uitstapje naar Duitsland in juni 2001 een hengstveulen genaamd Wembley v.Mosby. Het jaar erna gaf ze ook een veulen een merrie Ykara v.Manus.
Met Rianne heb ik enkele on- en officiële wedstrijden, gereden maar hoger dan B/L niveau zijn we niet gegaan. Naast een bos- of strandrit met de Fjorden vereniging waren wij te porren voor ‘spelletjes’ dagen, lekker lol met je knol. Zo hebben we ook een aantal keer samen deelgenomen aan de jubileumdagen van het Fjordenstamboek. Daar ik zelf ook actief was in de promotie van de fjord namen we Rianne geregeld mee naar evenementen als ‘Paard’ of bredere evenementen als ‘Naar Buiten’ in Barneveld waar ze met haar veulen ook vrolijk door de baan showde, of in een ‘aai-box’ stond. Rian kon redelijk goed omgaan met druk op een evenement al kon ze dan ook wel een druk worden en dan heb je een hele kluif aan haar.
Rian heeft op latere leeftijd een blessure opgelopen. We konden daarna nog wel rijden, maar voornamelijk rechtuit en niet te lang op de volte, en niet te veel op het achterbeen. Maar bosritjes waren geen probleem als je het maar in de gaten hield. En we dat hebben we geregeld gedaan, lekker een rustig ritje door de mooie bossen van de Utrechtse Heuvelrug, hoe wel ze soms wel ff hard wilde draven om die vervelende dazen kwijt te raken.
Rian is een eigenzinnige Fjord, die goed kan luisteren, alleen geef je haar een vinger dan neemt ze je hele hand. Uitproberen zit in haar systeem, streng maar rechtvaardig kan ze goed mee omgaan. Ze kan soms druk doen dat ze de wei in wil, laat je haar gaan, ja dan zal ze de volgende keer al eerder er gas op gooien. Corrigeer je en geef je aan dat ze moet wachten, dan doet ze dat.
Wat ze niet leuk vind is tractoren en vrachtwagen, hoe wel geboren en getogen op een grondverzetbedrijf waar dagelijks grote shovels, tractoren e.d. rondreden, deed het haar niks als ze gras at in de weide maar als ze er zelf langs moet, dan wordt ze 5 centimeter groter… dat is te spannend!
Sinds 2010 stond ze in Overberg, een klein plaatsje aan de Utrechtse heuvelrug op een kleine rustige pensionstal. Ze ging daar ’s ochtends de weide op en ’s avonds weer op stal. Ze kreeg daar een klein beetje krachtvoer en voldoende hooi/droge kuil op een bed van stro. De laatste 5 jaar was de groep waar ze in stond zeer stabiel met een paar andere oudjes.
In de omgang met andere paarden kan wel bij eerste kennismaking wel eens dreigen, maar echt slaan doet ze niet. Het gevolg is wel eens geweest dat ze gedreigd heeft waarbij ze gelijk een klap mocht incasseren.
Rian vind poetsen erg vermakelijk, en dat maakt niet uit of je haar in de wei poetst of op een poetsplek staat. Vooral in de ruiperiode met de rosborstel vind ze heerlijk, let wel op, ze kan dan terug gaan ‘borstelen’ met haar neus, dan kan ruw gaan, hierbij moet je wel alert zijn ze kan dan soms dan ook een ‘knabbel’ geven, wat voor paarden bij elkaar prima is maar voor de mens iets minder fijn… Knuffelen vind ze prima en gras eten is haar allergrootste hobby. Wanneer je haar uit de wei ging halen, en er stond nog gras dan mocht je haar echt ophalen, ze laat zich dan wel gewoon pakken.
