Een Fries paard dat in het Brabantse land is geboren. Ik heb Vrouwkje geboren zien worden op de stal waar ik destijds stond met Sjors mijn Fjordje. Toen Vrouwkje 3,5 jaar oud was wilde de eigenaar haar verkopen. Omdat ik haar zo ontzettend lief vond en ook al wat ritjes met haar in het bos had gemaakt, besloot ik om haar te kopen. Ik heb haar nog verder getraind en met een andere Fries op stal vormde ze een tweespan. Wij hebben in hun jonge jaren iedere zondag aangespannen gereden en aan een paar wedstrijdjes meegedaan. Verder reed ik bijna altijd met haar in het bos. Oefeningen in de bak daar vond Vrouwkje niet veel aan. Mijn tante reed op de andere Fries en mijn zusje op mijn Fjord, samen hebben wij heel wat buitenritjes gemaakt. Omdat Vrouwkje altijd heel koel in haar hoofd bleef wilde veel ruiters met jonge paarden de eerste bosritjes met ons mee. Inmiddels heeft Vrouwkje de mooie leeftijd bereikt om met pensioen te gaan en ben ik blij dat ze dat in deze prachtige omgeving op De Paardenkamp mag komen wonen.
Wat een eer dat ik wat mag vertellen over Tinker Mc-Guigan. De Tinker waarmee ik bijna 20 mooie jaren samen ben geweest.En wat hebben wij samen veel mooie momenten beleefd. In 1999 zocht ik samen met mijn ouders een lieve betrouwbare tinker voor recreatief gebruik. Na een lange zoektocht was daar de net uit Engeland geïmporteerde, nog niet aangereden. Tinker ruin Mc-Guigan die direct mijn hart veroverde.
Hij was eigeijk nog niet te koop. Ze wilde hem eerst beleren. Maar de klik was zo groot tussen ons, en direct zo vertrouwd. Ik wist het zeker. Deze mooie lieve Tinker hoort bij mij. Kort daarna werd Mc-guigan naar mij toegebracht. Wij hebben hem als roepnaam Macgic gegeven. Wat was hij nog speels en lekker ondeugend. Toen hij drie jaar was ben ik onder begeleiding van een instructeur hem gaan beleren. Ook dat pakte hij snel en goed op. In het begin bleef hij wel lekker ondeugend bij de ingang van de bak stil staan.
Toen Macgic het rijden goed onder de knie had zijn wij een aantal jaren een aantal weken achter elkaar in de zomervakanties naar Ommen gegaan. Naar de stal van Familie van Straatten “Hazelhorst”. Daar was ik leiding op een jeugdruiterkamp. Ik reed dan de buitenritten met Macgic achteraan de groep. Een keer in de week gingen we naar de Sahara. Macgic wist de weg al, want als hij door had dat we daarheen gingen werd hij al erg heet en dribbelig. Dat was de plek dat hij de Sahara op kon crossen dat vond hij echt ontzettend leuk. We moesten altijd achter de groep blijven, maar dat lukte nooit met Macgic. Hij rende al bokkend de sahara op.
In 2001 gingen we naar de keuring van het Nederlands Stamboek voor Tinker. Hier kreeg Macgic een eerste premie en werd reserve dagkampioen. Wat een mooi dag was dit. Macgic liet wel even zien wat voor mooie gangen hij is huis had. Ook zijn wij omdat Macgic heel leergierig was dressuur gestart. En ook dit ging super goed en regelmatig in de prijzen en winstpunten.
In 2006 zijn wij nogmaals naar de keuring gegaan van het nederlands Stamboek voor Tinkers. Dit leverde opnieuw een eerste premie op en het Nederlands Reserve kampioenschap. Vanaf dit moment zijn Macgic en ik ook kür op muziek gaan rijden voor het Nederlands stamboek voor Tinkers tijdens de keuringen. Macgic is een eenkennig paard. Heeft altijd erg naar mij en mijn vader toegetrokken. Macgic wil graag voor mij werken, en is altijd heel enthousiast geweest. Hij vertrouwde ons volledig. Macgic is veelzijdig. Hij liep keuringen, dressuurwedstrijden en maakte graag af en toe een sprongetje. Nou ja een sprongetje, ook al was de hindernis niet hoog, toch sprong Macgic dan heel hoog. De dressuurwedstrijden ging ook heel goed. Ik heb hem tot de M1 met winstpunten gereden in de ringen. Ik heb namelijk intussen zelf drie kinderen gekregen. En wat is het mooi. Ik heb Macgic gekregen toen ik zelf kind was, en nu hebben ook mijn kinderen op hem mogen zitten en van hem kunnen genieten. Macgic is ook bij mijn bruiloft aanwezig geweest. Dat maakte mijn bruiloft O.a tot een geweldige mooie dag.
Het is nu tijd dat Macgic mag gaan genieten van zijn welverdiende pensioen. En wat een eer dat hij dat op het paardenkamp mag gaan doen. Ik zal hem nog heel vaak gaan bezoeken, want onze liefde zal altijd bestaan. Macgic is 20 jaar lang mijn grootste vriend geweest (nog steeds) waar in ontzettend veel van hou. Hij is een onderdeel van onze familie.
Bob en Flopke
25 jaar geleden kochten we Bob die nog onbeleerd was, lief en heerlijk lomp. Je kon van alle kanten op hem springen wat de dochter van de verkoper voordeed. Mijn dochter van 8 jaar en ik hebben hem zo op onze manier beleerd. Hij was zo sterk dat we regelmatig het idee hadden op een tank te zitten die ons allerlei kleine paadjes doorjaagde. Je moest wel je hoofd in zijn nek leggen, want anders hing je in de boom!
Hoewel ik liever niet aan springen deed, kreeg Bob daar plezier in en sloeg geen acht op mijn hulpen. Hij nam resoluut het bit tussen de kiezen en vloog al briesend van plezier over menig hek. Ook bij het poep scheppen in de wei kwam hij bij je en poepte op de schep. Graag gaf hij je ook een duwtje naar voren waarop je bijna in de kruiwagen met poep viel. In de winter pakte hij je muts van je hoofd! Hij is een paard met humor en echt een vriend van mens en dier. Hij heeft vooral in de bossen gereden.
Na 3 jaar hebben we Flopke gekocht die verkocht werd na de ponykampen. Zij werd door de andere pony’s op de manege steeds in de hoek getrapt. Ook was ze iets zwak in de linkerschouder voor. Maar zo’n knuffelpony dat we dachten dat het wel goed zou komen. Uiteindelijk werd ze zelfverzekerd en happy met Bob. Ze heeft veel met kinderen gereden en ging ook los mee als mijn dochter Senne op Bob reed. De laatste jaren kon ik de zorg niet meer aan en hebben Fyanne en haar moeder voor ze gezorgd. Bob en Flopke waren er gelukkig mee . Het is voor mij een groot geluk ze nu zo blij op De Paardenkamp te zien!
INDY
Indy is een pittige dominante dame van 24 jaar, kruising Arabier x KWPN. Ik heb haar gekocht terwijl ik eigeijk niet op zoek was naar een paard, maar toen zij binnen gebracht werd op de manege waar ik reed, was ik op slag verliefd. Ze heeft dan ook maar 3 weken op de manege gelopen, waar ze totaal niet geschikt voor was, toen ik haar kocht.
Een jaar later zijn we verhuisd naar stal Huisman in Driebergen, waar ze 15 jaar een heerlijk leven heeft geleefd, met hele dagen in de wei, ‘s nachts een warme stal en ook in de winter nog op het land. Indy is altijd recreatief gereden, veel naar het bos, naar het strand, vakanties en daarnaast de broodnodige dressuur om haar lijf goed te houden.
Prachtig waren de zomervakanties die we 12 jaar samen hebben gedaan: eerst een aantal jaren naar Boszicht in Laag Soeren en daarna heel wat jaren trouw elk jaar 2 weken naar Drenthe naar het Dwingelerveld… Mooie ritten en veel genieten van beide kanten!
Inmiddels heb ik Indy ruim 16 jaar en beginnen de jaren te tellen voor haar. Langzaamaan zijn we wat minder gaan doen en heb ik na veel wikken en wegen en heel veel tranen besloten dat voor haar op dit moment het mooiste wat ik haar kan geven een mooi pensioen is op de beste plek denkbaar. Met heel veel liefde draag ik haar dan ook vol vertrouwen over aan De Paardenkamp.
Ik hoop dat mijn grootste liefde nog vele mooie jaren bij jullie mag zijn en dat jullie net zo van haar ondeugd kunnen genieten als ik
Bob en Flopke
25 jaar geleden kochten we Bob die nog onbeleerd was, lief en heerlijk lomp. Je kon van alle kanten op hem springen wat de dochter van de verkoper voordeed. Mijn dochter van 8 jaar en ik hebben hem zo op onze manier beleerd. Hij was zo sterk dat we regelmatig het idee hadden op een tank te zitten die ons allerlei kleine paadjes doorjaagde. Je moest wel je hoofd in zijn nek leggen, want anders hing je in de boom!
Hoewel ik liever niet aan springen deed, kreeg Bob daar plezier in en sloeg geen acht op mijn hulpen. Hij nam resoluut het bit tussen de kiezen en vloog al briesend van plezier over menig hek. Ook bij het poep scheppen in de wei kwam hij bij je en poepte op de schep. Graag gaf hij je ook een duwtje naar voren waarop je bijna in de kruiwagen met poep viel. In de winter pakte hij je muts van je hoofd! Hij is een paard met humor en echt een vriend van mens en dier. Hij heeft vooral in de bossen gereden.
Na 3 jaar hebben we Flopke gekocht die verkocht werd na de ponykampen. Zij werd door de andere pony’s op de manege steeds in de hoek getrapt. Ook was ze iets zwak in de linkerschouder voor. Maar zo’n knuffelpony dat we dachten dat het wel goed zou komen. Uiteindelijk werd ze zelfverzekerd en happy met Bob. Ze heeft veel met kinderen gereden en ging ook los mee als mijn dochter Senne op Bob reed. De laatste jaren kon ik de zorg niet meer aan en hebben Fyanne en haar moeder voor ze gezorgd. Bob en Flopke waren er gelukkig mee . Het is voor mij een groot geluk ze nu zo blij op De Paardenkamp te zien!
Angelo
Een brave haflinger met pit!
15 jaar geleden is Angelo bij ons gekomen, hij was toen 10 jaar.
Hij heeft altijd plezier gehad in het werk, een beetje sterk maar altijd vriendelijk en braaf.
Een parcours springen was hij dol op, als je hem goed naar de hindernis toe stuurde sprong hij met veel plezier.
Ook op buitenritten was hij gek, af en toe een vreugdebokje van blijdschap, maar wel zo dat iedereen kon blijven zitten.
Het enige waar Angelo een gloeiende hekel aan had tijdens de buitenritten waren de dazen onderweg, gelukkig zijn die er niet het gehele jaar!
De laatste jaren liep Angelo ook steeds meer mee in de kinderlessen. Hij was zijn wilde haren wel een beetje verloren.
Wij zijn enorm blij dat Angelo nu hier op De Paardenkamp mag zijn, zodat hij kan gaan genieten van zijn welverdiende rust.
