.

Bob en Flopke
 

25 jaar geleden kochten we Bob die nog onbeleerd was, lief en heerlijk lomp. Je kon van alle kanten op hem springen wat de dochter van de verkoper voordeed. Mijn dochter van 8 jaar en ik hebben hem zo op onze manier beleerd. Hij was zo sterk dat we regelmatig het idee hadden op een tank te zitten die ons allerlei kleine paadjes doorjaagde. Je moest wel je hoofd in zijn nek leggen, want anders hing je in de boom!
Hoewel ik liever niet aan springen deed, kreeg Bob daar plezier in en sloeg geen acht op mijn hulpen. Hij nam resoluut het bit tussen de kiezen en vloog al briesend van plezier over menig hek. Ook bij het poep scheppen in de wei kwam hij bij je en poepte op de schep. Graag gaf hij je ook een duwtje naar voren waarop je bijna in de kruiwagen met poep viel. In de winter pakte hij je muts van je hoofd! Hij is een paard met humor en echt een vriend van mens en dier. Hij heeft vooral in de bossen gereden.

Na 3 jaar hebben we Flopke gekocht die verkocht werd na de ponykampen. Zij werd door de andere pony’s op de manege steeds in de hoek getrapt. Ook was ze iets zwak in de linkerschouder voor. Maar zo’n knuffelpony dat we dachten dat het wel goed zou komen. Uiteindelijk werd ze zelfverzekerd en happy met Bob. Ze heeft veel met kinderen gereden en ging ook los mee als mijn dochter Senne op Bob reed. De laatste jaren kon ik de zorg niet meer aan en hebben Fyanne en haar moeder voor ze gezorgd. Bob en Flopke waren er gelukkig mee . Het is voor mij een groot geluk ze nu zo blij op De Paardenkamp te zien!

Angelo

Een brave haflinger met pit!

15 jaar geleden is Angelo bij ons gekomen, hij was toen 10 jaar.

Hij heeft altijd plezier gehad in het werk, een beetje sterk maar altijd vriendelijk en braaf.

Een parcours springen was hij dol op, als je hem goed naar de hindernis toe stuurde sprong hij met veel plezier.

Ook op buitenritten was hij gek, af en toe een vreugdebokje van blijdschap, maar wel zo dat iedereen kon blijven zitten.

Het enige waar Angelo een gloeiende hekel aan had tijdens de buitenritten waren de dazen onderweg, gelukkig zijn die er niet het gehele jaar!

De laatste jaren liep Angelo ook steeds meer mee in de kinderlessen. Hij was zijn wilde haren wel een beetje verloren.

Wij zijn enorm blij dat Angelo nu hier op De Paardenkamp mag zijn, zodat hij kan gaan genieten van zijn welverdiende rust.

.

27  juni komt Bonheur bij jullie op De Paardenkamp.

Zou een stukje over hem schrijven:

Ik heb zoveel meegemaakt met dit paard wat ik 21 jaar in mijn bezit heb mogen hebben, hier het verhaal in een notendop:

Ik kocht Bonheur (NRPS ruin) toen hij 6 jaar was, ik wilde gaan springen met hem. De tweede keer dat ik er bij de handelaar op wilde gaan zitten lag ik er meteen weer naast. Iedereen verklaarde mij voor gek, maar heb hem toch gekocht. De eerste twee maanden lag ik er meer naast dan dat ik er op zat, maar de aanhouder wint en dat blijkt. Na vele privélessen toch maar op wedstrijd, eerst maar met dressuur beginnen. Binnen een half jaar moest ik al L2 starten, maar dat ging me te snel dus rustig aan doen met wedstrijden.
Toen hij een jaar of 9 was werd hij voor de eerste keer onregelmatig, uiteindelijk bij de dierenarts foto’s laten maken en ja hoor artrose in het rechter voorbeen. Een spuit er in en we konden er weer tegen aan. Na een jaar of 4, hij werd steeds sneller weer kreupel, kwam hij uiteindelijk de stal bijna niet meer uit. De verzekering gebeld dat ik wilde stoppen met hem! Van hen kreeg ik een telefoonnummer van iemand die hem wel weer goed zou krijgen. Ik na veel wikken en wegen hem daar naar toe gebracht. Na 2 weken kon ik hem weer ophalen, hij liep scheef, werd er gezegd. Ik moest op een andere manier gaan rijden. Ik heb uiteindelijk een andere instructrice gevonden die mij daar heel goed bij geholpen heeft.
Een vriendin van mij ging naar een cross les toe en vroeg of ik niet mee wilde. De dierenarts had mij afgeraden om niet meer te springen, maar ik dacht een zo'n lesje kan geen kwaad.

Uiteindelijk heb ik nog tot zijn 26ste levensjaar oefencrossen gereden een keer in de week spring les gehad en iedere maand een uur crossles gehad met hem. En nooit een pas meer kreupel.

Ook gingen we ieder jaar een weekend naar het strand met vriendinnen. Ik vond het vreselijk met hem op het strand.(Maar het was altijd zo gezellig). Het enige wat hij deed was zijn kop hard naar beneden trekken en er als een tornado vandoor gaan. En als ik hem dan weer terug had liep hij alleen maar te dribbelen en te hobbelen van links naar rechts. Dat deed hij ook in het bos als er meer dan 3 paarden mee gingen. Ik kwam er altijd misselijk af.

Ook heeft hij een keer met Prinsjesdag achter de gouden koets mee gelopen. Hij moest mee doen met de strandoefening in Scheveningen, de soldaat die er op zat had ik ingelicht wat hij op het strand deed, maar deze man dacht dat het allemaal wel mee zou vallen. Na die tijd vertelde hij mij dat hij het dood eng vond zo hard en onbestuurbaar hij was op het strand. Gelukkig deed hij het niet alleen bij mij!

Een jaar of 8 geleden heb ik al zijn tanden laten trekken, omdat die allemaal los zaten, ik dacht dat hij papjes en zo zou moeten hebben, maar tot mijn verbazing kon hij zelf nog grazen. Ik ben toen wel bitloos gaan rijden. Dat pakte hij heel goed op. Sinds hij zijn tanden niet meer heeft, heeft hij ook een bij naam op stal gekregen: TONGBOY! 

Helaas kwam er een einde aan onze cross en rij carrière eind 2016 toen we op een cross hindernis belandden in plaats van er over heen te gaan. Daarna is hij achter nooit meer helemaal goed gaan lopen en heeft hij in de wei mogen staan totdat hij naar De Paardenkamp kon.

Mijn verhaal over Bonheur 21 jaar in een notendop!!

MVG Roos

Nobby
Februari 2011 kwam Nobby bij ons. We konden haar en haar oude eigenaar van de Eperpaarden4daagse. Hier deden wij al een aantal jaar aan mee met ons andere paard. Zij zochten een goed huis voor Nobby en wij wilde er graag een pony bij. Wat hadden wij het getroffen met Nobby! Zo’n lieve pony! Na een korte wen periode zijn we Nobby heerlijk bitloos gaan rijden en paard vriendelijk in kudde verband gaan houden. 5 jaar hebben wij volop van Nobby genoten. We namen haar mee naar het bos en strand. Nobby vond de zee altijd heerlijk! Lekker zwemmen en daarna uitgebreid rollen in het zand.
Ook hebben onze kinderen op haar leren paardrijden. Nobby was zo verschrikkelijk lief voor kinderen. Ze heeft meegedaan aan ponydag Hoorn, activiteiten op school en met regelmaat even mee naar huis. Dan stond ze gezellig in de tuin in een woonwijk. En als de keukendeur open stond, dan kwam ze ook wel even naar binnen. Nobby probeerde altijd bij iedereen wat lekkers te krijgen, helaas mocht ze dit niet te veel door haar insuline resistentie. Door deze aandoening werd Nobby ook snel ouder. De afgelopen 2 jaar had ze vaak klachten en reden wij niet meer op haar. Vorig jaar was Nobby aan de beurt om te mogen verhuizen naar de paardenkamp, maar toen was het afscheid nemen voor ons nog te vroeg. Dit jaar heeft Nobby ons laten zien hier wel aan toe te zijn. Voor haar hebben wij dus besloten dat ze nu naar de paardenkamp mocht. En wat staat ze mooi bij jullie. We hopen dat Nobby nog heel wat jaartjes mag genieten bij jullie. En we komen ondanks de reisafstand elk weekend even bij haar langs.

Petra is een merrie van 30 jaar, 1.43 groot. We hebben Petra ruim 12 jaar gehad en hadden haar gekocht van Manege de Eenhoorn te Blokker. Ze heeft hier jaren trouw gewerkt als manegepony in de lessen. Ze heeft ontelbare kinderen leren paardrijden, en anderen het vertrouwen weer terug gegeven in paarden. Toen we haar net kochten leek ze een langzame rustige pony, maar eenmaal bij ons op het weiland kwam haar eigen fantastische karakter naar boven. Ze had altijd overal zin in, en vooral op het begin energie voor 10.  Petra is een eigenwijze maar ook een hele lieve betrouwbare merrie. Ze houdt zeker niet van alleen zijn, maar samen is ze absoluut bomproof. Kranen, schrikparcoursen, niets kan haar te gek, ze kijkt nergens van op. Ik heb met haar altijd wedstrijden gereden, dressuur, springen en ook veel 4 en 6-tallen (afdelingsdressuur.) Het is een ijzersterke pony die nooit ziek is, en ze voelt zich zeker ook nog geen 30. Wanneer je met haar loopt dribbelt ze vrolijk met je mee. Peet is wel een erg slimme pony, ze weet precies dat wanneer ze naar de bak gaat. Op dat moment gaat ze hoesten of kreupel lopen, maar eenmaal richting het bos/duin/strand, is er niets meer aan de hand! 

Ontelbare buitenritten naar het strand, duin en bos samen gemaakt en we hebben heel veel fantastische herinneringen aan haar. Zo lang ze eten krijgt en zo veel mogelijk andere paarden is ze helemaal gelukkig, dus ze gaat zeker zich goed thuis voelen. Petra heeft onze harten veroverd en heeft een heel speciaal plekje in ons hart! We houden van je, lieve peet! 

 

Frisbee

Frisbee is een Holsteiner ruin, welke op achtjarige leeftijd bij ons in Kamperland is komen wonen en in de eerste jaren tot in de M-dressuur is uitgebracht, waarna Sandy den Exter met hem is gaan springen en dit vele jaren zeer succesvol heeft gedaan. Ze zijn samen van het L-springen naar het hoogste niveau geklommen en heeft een aantal keren ook internationaal mogen starten, waarbij een keer een vijfde en een keer een vierde plaats in de grote prijs van Meppel zeker vermeld moeten worden. Ook schreven ze diverse jachtrubrieken op hun naam, want snel was hij altijd!

Op zijn zeventiende heeft hij zijn laatste wedstrijd gesprongen en is daarna nog tot op 27 jarige leeftijd recreatief gereden.  Diverse meisjes, welke in het weekend bij ons op stal hielpen, hebben in hem een geweldige leermeester gehad. We hopen dat hij nog een aantal mooie jaren op De Paardenkamp mag doorbrengen, want dat heeft hij zeker verdiend!

Lafarenza

Ik zal nog even iets vertellen over mijn paard die naar jullie toe mag om van haar oude dag te genieten. Ze is een Oldenburg merrie en is inmiddels 24. Ik mocht 12 jaar haar baasje zijn.

Op mijn 45 ste verjaardag kreeg ik Beau cadeau en ging mijn kinds droom in vervulling. Nooit gedacht dat dat ooit nog ging gebeuren. De eerste maand heb ik dan ook geen oog dicht gedaan. Na het eerste jaar met veel hobbels en bobbels, dierenartsen en paardenkliniek ging het steeds beter met ons en leerden we elkaar goed kennen. We waren niet zo van dressuur of springen in de bak. Terwijl ze dat prima kon. We waren liever buiten in het bos en op de zandpaden. Weer of geen weer wij gingen op pad. Of alleen of met mijn vriendin. Ook gingen we weleens weekenden op stap . Heerlijk was dat. Ze is een braaf paard met haar eigen nukken zoals elk paard heeft. Ze is een held op sokken maar ik praatte haar overal langs. Heel alert en op de manege stond ze aardig bovenaan in de rangorde met andere paarden. Ze zal haar weg wel vinden bij jullie. Ik ben heel blij dat er een plekje voor haar is bij jullie mooie stichting. Maar ik zal haar heel erg missen en kom haar vaak bezoeken.

 

Je was het mooiste cadeau

Je was de geduldigste vriendin

Je was mijn beste therapeut

Je wordt een groot gemis

 

Bedankt mijn lief paard voor de geweldig mooie tijd.

Xavier

Xavier is een ruin van 23 jaar. Deze pony komt oorspronkelijk uit Dartmoor, een streek in Engeland. De Dartmoor werden vroeger veel gebruikt voor het zware werk in de mijnen. Het is een heel betrouwbaar ras, populair zowel bij kinderen als volwassenen. De kinderen rijden er graag op en de volwassenen mennen graag met de Dartmoor.

De eigenaar was pas 13 jaar toen ze als het ware Xavier adopteerde. Hij was toen net één jaar oud. Ze ging met hem wandelen, borstelen en later heerlijke tochten met hem door de uiterwaarden bij Bemmel maken. Toen is ook bij haar het idee ontstaan om Xavier in te schrijven bij De Paardenkamp en hem mettertijd zelf te kopen. En dat is gebeurd. Xavier is op De Paardenkamp gekomen!