(Onze) haflinger Moontje is een echt gezelligheids dier.

Ik heb Moontje 15 jaar gehad, als ik aankwam met de auto en ze hoorde in de

stal het motortje van de auto begon ze te hinniken, dat zei een stalgenoot.

Moon wilde altijd graag voor me werken, we reden samen Western Riding.

En 1x per jaar de wedstrijd op onze manege, waaronder 2 onderdelen:

Reining en Trail. Geweldig!!

We werden vele keren 3 de en 1 maal 1 ste,.

Ook leende ik Moontje wel eens uit voor een verjaardagsfeestje voor kindjes

rond 6 jaar.

Was er een kindje bang, dan ging Moon heel langzaam lopen, zo vertederend!

Ik ben heel blij dat Moon echt paard kan zijn op De Paardenkamp, en een gerustelling dat ze nu niet meer te dik gaat worden.

Want dat Moon 3 jaar terug heel ernstig hoefbevangen was, dacht ik echt dat ze het niet zou redden, zoveel pijn.

Ik hoop dat Moontje nog lang op de Paardenkamp mag blijvenen vind het geweldig

hoe iedereen daar met de paardjes omgaat.

Vriendelijke groeten, Joke Gerreman

Starlight

22 jaar geleden zag ik Starlight samen met nog andere paarden in een weiland staan in Hoogland, toen viel hij al op, nieuwsgierig, ondeugend en brutaal. Dat zou mijn paard worden en dat werd hij ook.

Starlight was toen ongeveer 2 jaar oud, kon nog helemaal niets. Ik heb Starlight samen met mijn zus zelf beleerd en heb ondanks zijn vele ondeugende streken 22 jaar veel plezier met hem gehad en hem met liefde verzorgd.

Nu is Starlight 24 jaar oud, zijn streken is hij nog steeds niet verleerd, daar weten de medewerkers ondertussen alles van en mag hij hopelijk nog vele jaren genieten van zijn oude dag tussen zijn soortgenoten in het paardenkamp. Ik zal hem missen, maar weet dat hij in zeer goede handen is dankzij de uitstekende verzorging van de medewerkers van het paardenkamp.

Met vriendelijke groet,

Corinna van Westerlaak

Naziha

Toen Hannie Onvlee als meisje van haar ouders een pony kreeg, konden zij niet bevroeden dat dit zulke verstrekkende gevolgen zou hebben. Toen haar pony oud was, ging ze met pensioen naar de Paardenkamp in Soest. Haar volgende pony was een gelijk verhaal en ging ook naar Soest.

Inmiddels was Hannie zo’n beetje volwassen en wilde ze met vriendin Paulien echte paarden ‘Arabieren’ hebben. Ze richtten de naam ‘Inshallah Arabians’ op met twee hengstjes. Inmiddels fanatiek lid van het Arabieren Volbloed Stamboek wilden ze fokken, want dat konden ze beter dan de meesten, vonden ze. Inmiddels in Enspijk in de Betuwe neergestreken werd Amala gekocht, de moeder van Naziha.

In April 1990 werd Naziha geboren, het eerst zelf gefokte veulen van Hannie en Paulien. ‘Gemaakt’ bij de familie Kuijf te Nieuwkoop. Hannie en Paulien reden van keuring naar wedstrijd door Europa en Naziha kreeg in 1995 haar eerste veulen, Najib. Najib groeide voorspoedig op, maar was niet goed genoeg op de keuringen en werd in 1997 verkocht. Inmiddels werd Naziha dressuurmatig gereden, maar Hannie ging het liefst naar de cross. In 2000 werd Fares geboren. Na zes weken werd de longziekte Rodo Coccus Equis geconstateerd en moest Naziha met Fares naar de faculteit in Utrecht voor onderzoeken. Fares is er helemaal bovenop gekomen en is western gaan lopen.

Naziha is in 2002 voor de laatste keer op de Nationale keuring te Bunschoten geweest waar de in de middenmoot eindigde. Daarna is ze nog alleen recreatief bereden door Hannie en verzorgsters, Eliane en Margreet.

Twee jaar geleden is Hannie Onvlee jammerlijk genoeg gestorven en is Naziha overgeschreven aan Hannie’s vader. Nu er een plaats voor haar op de Paardenkamp vrij kwam is ze hier volledig met pensioen. Wij, Jan en Ellen Smits, van paardenpension De Driesprong hebben haar mogen verzorgen vanaf haar ontstaan tot nu. Wij zullen haar missen, maar goed voor haar moeder Amala die inmiddels 25 jaar is liefdevol blijven zorgen. Wij hopen van harte dat Naziha gelukkig zal zijn op De Paardenkamp in Soest.

Met vriendelijke groet,

Jan en Ellen Smits

De Driesprong

Jinn

Ik heb Jinn gekocht nadat ik Togar bij jullie heb gebracht. Eigeijk heb ik ze alle twee een maand samen gehad omdat ik Jinn meteen mee moest nemen van het adres waar hij stond. Ik wilde na Togar weer een schimmel, ruin en ca. 6 jaar oud. Ik hoorde van een kennis op mijn manege dat zij een mooi paard kende maar wel met een gebruiksaanwijzing. Ik ben hem gaan bekijken en hij was zo lief dat ik hem meteen heb meegenomen. Hij is als Arabische volbloedhengst op 2 jarige leeftijd Nederlands kampioen geweest.

De vorige eigenaar heeft hem op 5 jarige leeftijd laten castreren om er een rijpaard van te maken en daar is hij mishandeld. Hij was onzeker en als hij echt bang was ging hij steigeren. Ze hebben hem tussen zijn oren geslagen en achteruit in het schrikdraad laten lopen.

Zijn karakter was echter goed en ik dacht dat ik hem binnen een jaar met een hoop geduld wel weer zijn zelfvertrouwen terug zou kunnen geven. Na een half jaar was hij al erg opgeknapt en in de loop der jaren heeft hij zowel dressuur als springen aardig onder de knie gekregen. Zijn voorliefde ging echter toch uit naar het op volle snelheid door het bos rennen. En dat hebben we samen dan ook vaak gedaan, ook op het strand in Noordwijk en in de Drunense Duinen.

Ik heb zijn vader (Veteran) opgezocht op de stoeterij in België en daar vertelde ze mij dat zijn bloedlijn eigeijk voor de renbaan werd gefokt, vandaar. Ze vertelden me ook dat het karakter van deze bloedlijn goed was en dat ze hem toch wel heel naar moeten hebben behandeld dat hij zo angstig was geworden. Ik heb 14 jaar van hem genoten en hij van mij hoop ik. Met kinderen is hij heel voorzichtig en lief. Zijn bijrijders waren altijd dol op hem. Steigeren doet hij nu alleen als ik het hem vraag als ik voor hem sta en hij een snoepje als beloning krijgt. Hij heeft zijn vertrouwen in zichzelf en de mens weer terug en ik ben blij dat ik van een ongelukkig paard weer een happy horse heb kunnen maken. Ik zal hem missen maar weet dat hij bij jullie een hele fijne oude dag zal hebben, hij is nummer 3 die ik naar jullie breng (eerst Ruska die al 25 was toen ik hem kreeg en daarna Togar die ik ook 12 jaar heb gehad).

Vriendelijke groet,

Roxane Wegewijs-Haase

Blossom is 22 jaar als ze op de Paardenkamp mag komen.
Ik heb haar 12 jaar als vriendin mogen hebben. Toen ze 10 jaar was wilde haar vorige eigenaar haar naar de slager brengen omdat ze zo druk was onder het zadel. Met mij en Blossom was het liefde op het eerste gezicht en ook al had ik er geen geld voor, ik heb haar kunnen redden.
De eerste 10 jaar van haar leven waren waarschijijk niet haar leukste jaren, ze is als Zweedse draver geboren (zie het vriesmerk in haar nek), heette daar Eliza IT en heeft een stamboom van winnaars, ze heeft zelf ook een paar jaar gekoersd maar omdat ze niet snel genoeg was is ze als recreatiepaard naar Nederland gekomen. Hier heeft ze nog een paar eigenaren gehad en degene waar ik van heb gekocht heeft haar uit een donkere stal met weinig eten en drinken weggehaald. Ze heeft dus veel meegemaakt maar ondanks dat heeft ze nog steeds het vertrouwen in de mensen en is ze een grote knuffelkont.
Met veel geduld en veel vrijheid (ze houdt net zoals ik niet van opgesloten zijn en heeft daarom nooit meer op stal gestaan) hebben we een hele tijd bitloos door het bos gescheurd, dat ging super, tot ze het na een aantal jaren niet meer leuk vond, toen mocht ze met vervroegd pensioen. 2 jaar geleden is ze helaas haar oog verloren door een erge infectie, inmiddels heeft ze hier goed mee leren leven. 
Iik hoop dat Blossom nog vele fijne en gezonde jaren bij jullie in vrijheid mag doorbrengen. Veel liefs van Signy.

Xavier

Xavier is een ruin van 23 jaar. Deze pony komt oorspronkelijk uit Dartmoor, een streek in Engeland. De Dartmoor werden vroeger veel gebruikt voor het zware werk in de mijnen. Het is een heel betrouwbaar ras, populair zowel bij kinderen als volwassenen. De kinderen rijden er graag op en de volwassenen mennen graag met de Dartmoor.

De eigenaar was pas 13 jaar toen ze als het ware Xavier adopteerde. Hij was toen net één jaar oud. Ze ging met hem wandelen, borstelen en later heerlijke tochten met hem door de uiterwaarden bij Bemmel maken. Toen is ook bij haar het idee ontstaan om Xavier in te schrijven bij De Paardenkamp en hem mettertijd zelf te kopen. En dat is gebeurd. Xavier is op De Paardenkamp gekomen!

Rocky

10 jaar geleden belde ik met Mart van de ponymanege Groenesteijn in De Bilt of ze een klein pony’tje te leen hadden als gezelschapspony voor ons hengstje  Walter die bij ons zou komen wonen. Mart  wist gelijk een goede oplossing en kwam met Rocky naar ons huis toe gelopen. Een klein bont manegepony’tje die door een lichte infarct niet meer mee mocht lopen in de lessen. Vele kinderen hebben op Rocky gereden en op ponykamp was hij onder de kleintjes favoriet, Rocky liep in de les voorop en zelfs een sprongetje kon hij maken, snel maar betrouwbaar.

Vanaf het moment dat deze kleine man bij ons kwam heeft hij ieders hart gestolen. Eigenwijs zoals een shetlander kan zijn, snel, lief, ondeugend, geen schrikdraad tegen bestand en onverstoorbaar wat eten betreft. Blind aan een oog en stoïcijns. Doof wanneer het hem uitkwam en spelen als een jong veulen.

Alle drie onze kinderen, Nikki, Danouck en Anne- Claire hebben hun eerste ponyrondjes op hem gereden. Niet mee naar les maar het eerste staan/zit dat leerden ze op Rocky. Toen de wachtlijst op Paardenkamp weer open ging hebben we Rocky ingeschreven, toen kwam het telefoontje van een alleraardigste dame die blij vertelde dat Rocky op 15 juni 2010 welkom was. Ik kon niet meer praten en moest alleen maar huilen. Eigeijk heel gênant want ik kon geen antwoord geven. Ik heb later ook maar even teruggebeld. Aan de ene kant opluchting dat Rocky naar het bejaardenhuis mocht en aan de andere kant wat zouden we die boef missen. Rocky hield zich nog redelijk staande in een groep van 4 maar het was duidelijk dat hij toch steeds vaker het onderspit delfde en zijn plekje moest ieveren. De kids overstuur en een grafstemming in huize Tansel.

Dit was snel over, wij zien allemaal dat Rocky het fantastisch heeft op het Paardenkamp en vol trots lieten de kinderen hem zien op de open dag. Rocky liep zijn rondje maar was blij dat hij weer naar stal mocht, naar zijn vriendin Peppy.  In de wei komt hij af en toe naar het hek om ons te begroeten, minimaal dat wel, toch probeer ik elke twee weken even te gaan.( als ze op stal staan, dan kan ik in ieder geval even knuffelen) Alleen de hond die ik had meegenomen, daar had Rocky wel aandacht voor. Wat een herkenning tussen deze twee dieren. Dat hij ons niet ziet staan, dat geeft mij een goed gevoel. Hij is daar thuis en gelukkig.

Paardenkamp en alle medewerkers. Dank je wel voor de liefdevolle verzorging.