Oscar
(geboren als Optimist uit de Wolgang Voltaire-lijn op 4 februari 1996)

Oscar is in november 2004 begonnen als dienstpaard bij depolitie Amsterdam.
Het is een moedig dienstpaard die alle facetten van het werken bij de politieheeft meegemaakt.

Je kon alles met hem doen: dressuur, springen,dienstpaardproeven, surveilleren, nachtdiensten, ME, voetbalrellen,demonstraties begeleiden in de stad. Je kan het zo gek niet bedenken of hijheeft het gedaan.

Oscar is erg lang bij 1 ruiter gebleven. De combinatie waszo ontzettend fijn dat de ruiter hem 11 jaar lang als dienstpaard heeft gehad.

Begonnen als jonge ruiter kon Oscar nogal stout zijn eneigenwijs. Hij wist precies tot hoever hij kon gaan en ging heel soms over hetrandje. Maar als het op het echte werk aankwam, ging hij voor je door het vuur!We hebben veel meegemaakt samen. Hele zware ME-diensten van soms wel 15 uur inweer en wind. Voetbalrellen bij stadions en in de binnenstad. Leukebegeleidingen, zoals de Sinterklaasintocht in Amsterdam. Op de foto met mensenuit alle werelddelen. Collega’s afschermen voor gevaar. Oscar werd ook vaakmeegenomen, vooral de laatste jaren, om jonge dienstpaarden bij te staan opstraat. Hij gaf hen vertrouwen en kon goed laten merken dat de dingen op straatniet eng waren. Vol trots en vertrouwen ging hij dan voorop.

Onderling deden we eens per jaar een wedstijd. Alle stallenvan de bereden politie kwamen dan bijeen om te laten zien hoe goed we waren.Oscar is hierbij meerdere malen Politiekampioen geworden.

Tot dat het moment komt dat je merkt dat hij moeier wordt enmeer gaat struikelen. Tevens werd hij chagrijnig op straat en dat was echt nietvoor hem! Tijdens de diensten dat het kon liet hij zich graag aaien doorburgers op straat, maar plotseling ging hij zich verstoppen achter z’n maatjeen wilde hij geen aandacht meer.

Het werd hem duidelijk allemaal te veel. In de zomer van2016 hebben we met z’n allen besloten dat hij met pensioen mocht.

En nu staat hij dan hier bij Stichting De Paardenkamp. Wehopen dat hij een lang, leuk, vrolijk en fantastisch pensioen mag beleven bijjullie. Zorg goed voor hem; aandacht en andere paarden doen hem goed. DAGMAATJE!

Gambler

Gambler is een ruin, en een d’s gefokt paard zijnde een KWPN’er. Gambler is afgelopen 15 april 22 jaar oud geworden.

Gambler is als zes-jarig paard aangekocht door de politie.

Na met goed gevolg zijn opleidings en africhtingstermijn voor politiepaard voor te hebben doorlopen, werd hij geplaatst op de stal van de politie in Hulshorst en later in Nunspeet. Daar is hij jareang het vaste dienstpaard geweest van Henk Molenberg. Toen Henk met pensioen ging is Gambler naar stal van de bereden politie in Woubrugge gekomen.

Gambler was toen al een goed, evenwichtig en zeer betrouwbaar dienstpaard. In Woubrugge heeft hij vooral diverse beginnende ruiters op z’n rug gehad, welke hij de kneepjes van het vak heeft bijgeleerd. Ook werd Gambler op straat vaak gekoppeld aan nieuwe en jonge politiepaarden als zijnde leerpaard. Gambler kon dan zijn rust, dapperheid en ervarenheid overbrengen op de nieuwe paarden.

Gambler heeft als politiepaard wel alles mee gemaakt wat er mee te maken valt.

Hij heeft echt ontelbare diensten gedraaid zoals;

– koopavonden in grote winkelsteden

– horeca nachtdiensten in grote steden

– Diverse ME inzetten van voetbal wedstrijden en demonstraties enz.

– Diverse keren de Prinsjesdag in september.

– Toezicht diensten in natuurgebieden

– Grote muziek festivals

– Diverse begrafenissen van het Koningshuis.

– Bruiloft prins Willem-Alexander en Maxima

De laatste jaren begon Gambler wat strammer te worden, en kreeg hij last van pees blessures. Het is jammer genoeg meerdere keren voorgekomen dat Gambler tijdens de dienst door diverse oorzaken ten val kwam. Maar zo sterk, dapper en rustig als hij is, stond Gambler altijd weer op, als of er niets gebeurd was en ging hij onverwoestbaar door met z’n werk.

Met vriendelijke groeten:

Marga Koot

Hoofdagent DLHP unit West

Korps Landelijke Politie Diensten

Juweel

Hallo,

Mijn naam is Juweel en ben geboren op 25 mei 1991 te Nieuwegein. Mijn moeder heet Denora en zij woont hier al. Mijn vader was een draver maar die ken ik verder niet. Ik kan goed draven en dat is het enige wat ik van mijn vader heb mee gekregen, want ik lijk sprekend op mijn moeder.

Ik ben een ondeugende jongen want vroeger had de hoefsmid een schort met klitteband om en dat maakte ik keer op keer los. Dat vond hij niet zo leuk want ik bleef er mee doorgaan. De volgende keer dat de hoefsmid kwam had hij een schort met gesp. Balen voor mij, die kreeg ik niet los.

Ik ben ook goed in stallen openmaken en knopen uit elkaar halen. Daar heb ik mijn vrouwtje veel mee geplaagd.

Met rijden deed ik goed mijn best hoor, want dat vond ik erg leuk. Vooral springen en dressuur.

Op zijn tijd een vreugdebok naar links met mijn achterbenen in de lucht. Buiten rijden was het aller-leukste, want ik ben niet bang voor tractoren, vrachtwagens, motoren en andere voertuigen maar als er een eend uit de sloot opvloog of een zakje opwaaide schrok ik me een hoedje. Heel veel paarden en ponyvrienden heb ik geleerd dat buiten rijden niet eng is.

Ben blij dat ik hier ben en hoop nog vele jaren samen met mijn moeder Denora en andere paardenvriend(en) te blijven wonen.

Groeten Juweel

Hadley

Hadley is een heel bijzonder paardje.

Na een jaar zoeken naar het perfecte paard was ik op slag verliefd.

Hadley stond in een stal en deed z’n hoofd omhoog ik zag hem en was verkocht.

2,5 jaar oud was hij en nog hengst, maar toch geen minpunt van hem te vinden.

Ik heb er nog geen dag spijt van gehad en ontzettend veel plezier met hem beleefd.

Een paard met humor en een echte teddybeer dus je verveelde je geen dag met hem.

En met zijn speciale karakter kruipt hij zo je hartje in, iedereen die hem kent zegt dat altijd over hem.

Springen , dressuur of een fijne buitenrit hij was overal voor in.

Nu is hij 21 en mag hij genieten van alle rust en doen waar hij zelf zin in heeft.

Ik ga hem ontzettend missen en natuurlijk vaak bezoeken, maar een ding is zeker hij heeft zo’n mooie oude dag meer dan verdiend.

Moulay

Moulay werd in 1986 als Bobby op Ameland geboren en als springponny gebruikt.

In 1992 werd ze verkocht aan een manege in Hengelo en werd Truus Maasse v/d Brink verliefd op haar en vervolgens heeft ze 12 jaar lang elke dag op Moulay gereden totdat ze op haar 80ste besloot te stoppen met rijden.

Truus is toen met Moulay naar Gastel (Noord- Brabant) verhuisd, waar haar dochter een boerderij met stalletje en wei bezit.

In die jaren is Moulay ook het paard van Sinterklaas geweest, elk jaar deed ze eind november de intocht van Sint in Gastel.

Acht jaar heeft Truus de complete verzorging nog op zich genomen tot afgelopen zomer ze een ongeluk in de stal kreeg, waarbij haar ruggenwervels zijn beschadigd en ze nu met een korset moet lopen.

Vanaf het allereerste begin van De Paardekamp is Truus begunstiger en ze heeft altijd gezegd dat als ze de verzorging niet meer zelf kan doen, Moulay naar Soest zou gaan.

Eind september 2011 was het zover en mag Moulay nu van een mooie oude dag genieten, samen met de andere oude paarden.

Rachida Khan

De familie Khan is een goede bekende op De Paardenkamp: al 5jaar lang genieten wij van Kazak Khan. En nu is zus Rachida aan de beurt om metpensioen te gaan in Soest.
Deze Arabier-merrie is 24-jaar oud en heeft haar hele leven bij deze eigenarengewoond die haar ook gefokt hebben.
Een beetje verwend is ze wel: als ze vroeger het weiland op ging met haarmaatjes en er hooi lag om lekker van te eten, vond Rachida dit een prachtigeplek om te gaan liggen slapen. Pas als ze weer wakker werd, kon de rest aan demaaltijd beginnen.
Rachida Khan is een lieve merrie die altijd jubelde op het moment dat haarbaasje aan kwam lopen.
Hier in Soest heeft ze al vrienden gemaakt, we zijn benieuwd of ze haar broernog herkent wanneer ze die tegen het witte lijf loopt!

Idool / Pink

Idool is Pink(ie) zijn stamboeknaam . Hij is een rasechte KWPN-er, in zijn geval veel Thoroughbred- en Gelders bloed. Zijn grootvaders hebben 830 en 690 dekkingen verricht. Hij deed in zijn jeugd aan dressuurwedstrijden mee onder de naam Ington. Op Prix St George niveau werd hij verkocht aan een stal in Madrid. Daar aardde hij niet en werd na vier jaar door zijn vroegere eigenares weer terug gehaald naar Nederland. Hierna werd hij geleased en reed nog een jaar mee in wedstrijden.

De laatste vier jaar was hij recreatiepaard en deed alleen nog eens spontaan een piaffe als hij gebeten werd door een horzel. Zijn laatste eigenares zit in de media en Pink werd veelvuldig als fotomodel ingezet, o.a. werd er een ansichtkaart met hem erop uitgegeven en binnenkort gaat zijn foto mee naar Pferd, een Zwitserse paardenbeurs.

Pink heeft een geweldig karakter, is eerlijk en te vertrouwen, is super sterk en ziet er flamboyant uit. In de loop der jaren heeft hij helaas een paar beenproblemen gekregen. In Spanje liep hij hoefkatrol op en in de winter van 2008 gleed hij uit over het ijs en kreeg hij spat in zijn linker achterbeen en sindsdien is er niet meer op hem gereden.

Eigenaardigheden

Hij knabbelt graag aan kleding en frot met het grootste gemak in je haren. Heeft mij nog nooit gebeten ook al stopte ik mijn hele hoofd in zijn mond voor de foto. Verder is hij gewend om in zijn mond aan zijn gehemelte gekriebeld te worden. Hij kijkt graag om zich heen, ziet graag wat, dat houdt hem levendig en gezond.

Bertus (Gunter)

Bertus is een grote KWPN'er met de vader genaamd Action. Action heeft op internationaal niveau dressuur gereden.

Karakter: lief, eerlijk, lui, stoicijns en lomp.

Gunter, wordt zijn hele leven al Bertus genoemd, iedereen kent hem ook alleen onder die naam. Ik wil dus ook graag dat hij ook op het Paardenkamp Bertus genoemd wordt. Bertus heeft soms wat lompe acties, vandaar dat hij de naam Bertus kreeg. Hieronder volgen een paar anekdotes.

Toen Bertus jong was liep hij altijd samen met zijn half broer in het land in Odijk. Die twee jonge paarden hebben een paar streken uitgehaald. Zo stonden ze naast een soort volkstuintje waar een hobbykweker allemaal mooi bloemen aan het kweken was. Maar als Bertus en zijn broer heel dicht tegen het hek aan gingen staan en heel ver met hun hals reikten… dan konden ze precies de mooie bloemen van de stelen af eten. De hobbykweker was daar niet zo blij mee! Door Bertus' zijn lompigheid is hij in die tijd ook twee keer in de Kromme Rijn gevallen. Hij moest daar dan door de brandweer uitgehaald worden. De toenmalige eigenaren waren na een poosje bang dat Bertus het zwemmen niet vol zou houden en hij misschien kon verdrinken. Maar toen er een krop sla kwam langsdrijven ging Bertus er achteraan om deze op te kunnen eten. Zo moe was hij dus nog niet!

Nog een paar andere voorbeelden van zijn lompigheid; hij heeft een keer zijn eigen tand uit zijn mond getrokken, een keer met zijn voorbenen over het hek van de wei gestaan terwijl zijn achterbenen nog op de grond stonden, een keer met één (!) voorbeen over de boegstang van de trailer gestaan en hij heeft mij er bijna afgegooid toen ik in mijn trouwjurk, in de amazone zit op zijn rug zat!

Maar Bertus is vooral ook een eerlijk en lief paard. Hij zal nooit trappen of lelijk doen en raakt nooit in paniek ofzo. Hij heeft altijd braaf zijn wedstrijden gereden (M dressuur en L springen) en ook buiten en in het bos is hij super braaf. Ik heb Bertus gekregen toen hij 2,5 jaar oud was. Nu op zijn 23e staat hij, hopelijk nog vele jaren, op De Paardenkamp. Bertus heeft ook trouwe supporters; jaren lang heb ik dezelfde bijrijdsters gehad. Nelly en Inge zijn ook mee geweest om Bertus naar De Paardenkamp te brengen. Hij is 20 jaar van mijn leven en veel jaar van het leven van zijn bijrijdsters. We hebben genoten van hem en het rijden op hem. Vooral dat laatste gaan we missen.

Lieve Bertus; bedankt voor alles! Geniet lekker van je pensioen, je hebt het verdiend! Paardenkampmedewerkers en bezoekers; gefeliciteerd met zo'n nieuwe knappe bewoner! 😉

Liefs, Katja

Oebele

Afscheid Oebele – Na 13 jaar trouwe dienst is het dan zover: Oebele gaat verhuizen naar zijn laatste thuis, de Paardenkamp in Soest. 23 jaar is een prachtige leeftijd voor een Fries en hij heeft tijdens dit nu al lange leven op een aantal bijzondere plaatsen gewoond.

De eerste eigenaar waarvan wij weten dat hij vandaan komt is Freddy Heineken. Hier is tot nog toe weinig over bekend maar grote kans dat hij voor een mooie bierwagen door Amsterdam heeft gelopen. Heineken heeft hem, toen nog hengst, aan Koningin Beatrix geschonken. Hij was één van de eerste Friezen die daar op stal kwam. Bij de Koninklijke stallen bracht hij onder andere elke woensdag ambassadeurs naar de Koningin en heeft hij natuurlijk op Prinsjesdag voor de glazen en gouden koets gelopen.

In de Veredarius van april 1997 wordt Oebele voor het eerste vermeld als 10 jarige Friese hengst die bij de afdeling Heelkunde was aangekomen. Hij had toen behoorlijk slechte hoeven. Dankzij de toenmalige hoefsmid Herman Scholten zijn de voeten van deze toen “grote, zwarte en vervaarlijke hengst” (zo benoemd door instructeur Marc Scholte) een stuk beter. De afgelopen jaren kon Oebele helaas niet meer voor de wagen omdat zijn hoeven dat niet aankunnen maar hij heeft ondertussen menig beginner op zijn rug gehad. Voor deze longe lessen is hij super geschikt maar hij houdt ook nog steeds van een heerlijk buitenritje over de Uithof.

Maandag 14 juni nemen we afscheid van Oebele in de lunchpauze voor het Androclus gebouw. Ook zal dan een inzamelingsactie plaatsvinden voor stichting De Paardenkamp in Soest (www.paardenkamp.). Dit rusthuis voor paarden is het bekendste van Nederland en al jaren worden hier bejaarde paarden opgevangen totdat ze echt niet meer kunnen. Dinsdag 15 juni om 11:00 zullen we Oebele afleveren op de Paardenkamp waar hij snel nieuwe vrienden zal maken.

Voor de koets door de stad, gered worden uit een (nagemaakte) brandende stal voor het Klokhuis of door onzekere studenten onderzocht worden, hij kan het allemaal!

Wij zijn ontzettend blij dat Oebele met zijn welverdiende pensioen kan maar zullen hem ook ontzettend missen!