Bertus (Gunter)

Bertus is een grote KWPN'er met de vader genaamd Action. Action heeft op internationaal niveau dressuur gereden.

Karakter: lief, eerlijk, lui, stoicijns en lomp.

Gunter, wordt zijn hele leven al Bertus genoemd, iedereen kent hem ook alleen onder die naam. Ik wil dus ook graag dat hij ook op het Paardenkamp Bertus genoemd wordt. Bertus heeft soms wat lompe acties, vandaar dat hij de naam Bertus kreeg. Hieronder volgen een paar anekdotes.

Toen Bertus jong was liep hij altijd samen met zijn half broer in het land in Odijk. Die twee jonge paarden hebben een paar streken uitgehaald. Zo stonden ze naast een soort volkstuintje waar een hobbykweker allemaal mooi bloemen aan het kweken was. Maar als Bertus en zijn broer heel dicht tegen het hek aan gingen staan en heel ver met hun hals reikten… dan konden ze precies de mooie bloemen van de stelen af eten. De hobbykweker was daar niet zo blij mee! Door Bertus' zijn lompigheid is hij in die tijd ook twee keer in de Kromme Rijn gevallen. Hij moest daar dan door de brandweer uitgehaald worden. De toenmalige eigenaren waren na een poosje bang dat Bertus het zwemmen niet vol zou houden en hij misschien kon verdrinken. Maar toen er een krop sla kwam langsdrijven ging Bertus er achteraan om deze op te kunnen eten. Zo moe was hij dus nog niet!

Nog een paar andere voorbeelden van zijn lompigheid; hij heeft een keer zijn eigen tand uit zijn mond getrokken, een keer met zijn voorbenen over het hek van de wei gestaan terwijl zijn achterbenen nog op de grond stonden, een keer met één (!) voorbeen over de boegstang van de trailer gestaan en hij heeft mij er bijna afgegooid toen ik in mijn trouwjurk, in de amazone zit op zijn rug zat!

Maar Bertus is vooral ook een eerlijk en lief paard. Hij zal nooit trappen of lelijk doen en raakt nooit in paniek ofzo. Hij heeft altijd braaf zijn wedstrijden gereden (M dressuur en L springen) en ook buiten en in het bos is hij super braaf. Ik heb Bertus gekregen toen hij 2,5 jaar oud was. Nu op zijn 23e staat hij, hopelijk nog vele jaren, op De Paardenkamp. Bertus heeft ook trouwe supporters; jaren lang heb ik dezelfde bijrijdsters gehad. Nelly en Inge zijn ook mee geweest om Bertus naar De Paardenkamp te brengen. Hij is 20 jaar van mijn leven en veel jaar van het leven van zijn bijrijdsters. We hebben genoten van hem en het rijden op hem. Vooral dat laatste gaan we missen.

Lieve Bertus; bedankt voor alles! Geniet lekker van je pensioen, je hebt het verdiend! Paardenkampmedewerkers en bezoekers; gefeliciteerd met zo'n nieuwe knappe bewoner! 😉

Liefs, Katja

Oebele

Afscheid Oebele – Na 13 jaar trouwe dienst is het dan zover: Oebele gaat verhuizen naar zijn laatste thuis, de Paardenkamp in Soest. 23 jaar is een prachtige leeftijd voor een Fries en hij heeft tijdens dit nu al lange leven op een aantal bijzondere plaatsen gewoond.

De eerste eigenaar waarvan wij weten dat hij vandaan komt is Freddy Heineken. Hier is tot nog toe weinig over bekend maar grote kans dat hij voor een mooie bierwagen door Amsterdam heeft gelopen. Heineken heeft hem, toen nog hengst, aan Koningin Beatrix geschonken. Hij was één van de eerste Friezen die daar op stal kwam. Bij de Koninklijke stallen bracht hij onder andere elke woensdag ambassadeurs naar de Koningin en heeft hij natuurlijk op Prinsjesdag voor de glazen en gouden koets gelopen.

In de Veredarius van april 1997 wordt Oebele voor het eerste vermeld als 10 jarige Friese hengst die bij de afdeling Heelkunde was aangekomen. Hij had toen behoorlijk slechte hoeven. Dankzij de toenmalige hoefsmid Herman Scholten zijn de voeten van deze toen “grote, zwarte en vervaarlijke hengst” (zo benoemd door instructeur Marc Scholte) een stuk beter. De afgelopen jaren kon Oebele helaas niet meer voor de wagen omdat zijn hoeven dat niet aankunnen maar hij heeft ondertussen menig beginner op zijn rug gehad. Voor deze longe lessen is hij super geschikt maar hij houdt ook nog steeds van een heerlijk buitenritje over de Uithof.

Maandag 14 juni nemen we afscheid van Oebele in de lunchpauze voor het Androclus gebouw. Ook zal dan een inzamelingsactie plaatsvinden voor stichting De Paardenkamp in Soest (www.paardenkamp.). Dit rusthuis voor paarden is het bekendste van Nederland en al jaren worden hier bejaarde paarden opgevangen totdat ze echt niet meer kunnen. Dinsdag 15 juni om 11:00 zullen we Oebele afleveren op de Paardenkamp waar hij snel nieuwe vrienden zal maken.

Voor de koets door de stad, gered worden uit een (nagemaakte) brandende stal voor het Klokhuis of door onzekere studenten onderzocht worden, hij kan het allemaal!

Wij zijn ontzettend blij dat Oebele met zijn welverdiende pensioen kan maar zullen hem ook ontzettend missen!

Garlik

GARLIK is een 22 jarige Hannoveraan , ingeschreven in het Westfaals stamboek, zoon van General 1 , geboren 20-02-90. Garlik staat sinds 20 december 2011 op De Paardenkamp.

Garlik is een trots ,eigenzinnig en eenkennig paard. Als je hem iets wil laten doen waar hij geen zin in heeft, laat hij duidelijk merken dat hij daar niet van gediend is. Een zweep bij hem gebruiken is dan ook uit den boze , dan keert hij zich tegen je. Alleen al het zien van een zweep maakt hem boos. Met beleid en respect bereik je meer. We hebben Garlik 11 jaar geleden gekocht van een ouder Duits echtpaar, waar hij erg verwend werd. Zo kreeg hij bananen te pas en te onpas en tot op de dag van vandaag is hij hier nog erg gek op. Garlik is vrij intensief gereden in de dressuur en af en toe een sprongetje vond hij ook leuk. Garlik is zelfs uitgebracht in de klasse Z dressuur. Een trotse en imposante verschijning op de concoursen. Dozen vol met prijzen waren het resultaat. Bij ons thuis had Garlik altijd vrije uitloop vanuit zijn stal naar de paardenbak en naar de wei. Hij hield alles in de gaten en alert keek hij altijd uit de stal naar zijn omgeving. Hij heeft het altijd erg moeilijk gevonden om alleen te zijn en toen onze oude pony overleed is hij zich erg gaan hechten aan de schapen. Omdat de schapen ook door ouderdom een voor een overleden, hebben wij de keuze gemaakt om hem oud te laten worden tussen zijn soort genoten in het Paardenkamp.

          O V E R  L Ý S I R   F R Á   A L D E N G H O O R

DeIJslandse ruin Lýsir frá Aldenghoor, wildkleur vos, kwam bij ons in 2008, op13-jarige leeftijd. We namen hem over, voor een uiterst schappelijke prijs, vanonze hoefsmid.

Deman had al een succesvolle, drukke praktijk. De geboorte van zijn eerste kindslokte elke resterende minuut aan vrije tijd op. Daarom besloot hij hetpaardrijden er helemaal aan te geven. Zonder dat wij er weet van hadden bleekhij op zoek naar een goed adres voor Lýsir.

Carlottawas gelukkig met haar merrie Kolgríma, waar ze wél al sinds een half jaar solomee op stap moest: ikzelf  ‘rouwde’ nogom het verlies van mijn ruin Aevintýri.

Iktwijfelde of ik ooit zelf nog zou willen rijden.

Lýsirhielp me over die twijfel heen.

 

Ikbedacht dat het ook leuk zou zijn voor ons 12-jarige buurmeisje, dat ik tweejaar les had gegeven op onze (gezelschaps) shet, genaamd Roetje, eeneigenzinnige dondersteen die ze ondertussen in alle opzichten was ontgroeid.

Datbuurmeisje, Susanna, bleek een natuurtalent. Het eerste jaar wisselden we af.Als zij reed, ging ik op de fiets mee en instrueerde, voor zover nog nodig.Soms reden Carlotta en ik weer samen, als vanouds. Soms reden Carlotta enSusanna samen.

Ervolgden nog mooie jaren.

46Jaar hebben ijslandse paarden een aanzieijk deel van ons leven uitgemaakt.

Wemoeten afscheid nemen van het beste paard dat we ooit gehad hebben; watkwaliteit, wat karakter en werklust betreft.

Voordit 22-jarig IJslandse paard met (redelijk beheersbaar) zomereczeem, blijkt,ondanks diens vier excellente gangen en (nog altijd) grote vitaliteit, tochgeen ruiter meer warm te kunnen/willen lopen.

Dusdanken we de hemel op onze blote knieën dat we Lýsir op jullie geweldigelocatie mogen onderbrengen. Hij verdient het… en… mag ik zo brutaal zijn?

Jullieverdienen Lýsir – een gouden paard!

Dinky

Dinky is 3 jaar later erbij gekomen omdat hij eerst in stalling bij mij stond en de eigenaar hem wou verkopen, maar omdat Fallon en Dinky net broer en zus zijn want ze kunnen niet met elkaar, maar ook niet zonder elkaar, want als ze samen zijn lopen ze vaak elkaar te klieren, maar haal 1 van hun uit de wei en de ander raakt in paniek en begint te gillen.

Dinky is altijd een vrij rustige pony geweest maar in zijn jongere jaren vond hij het prachtig om met een voetbal te voetballen of het handvat van een skippybal in zijn mond te nemen en heen en weer te schudden met zijn hoofd en dan klapte de skippybal steeds tegen zijn hoofd en benen aan. En zodra ik een nieuwe verzorgster voor hem had nam hij haar altijd in de maling zoals zich in de wei niet te laten pakken en onder het rijden steeds gaan rollen.

Arlon du Grift

Arlon kwam mee in de buik van zijn moeder Aura toen mijn broertje haar kocht, een leuke verrassing.

Arlon en Aura zijn in de tachtiger jaren meeverhuisd naar een boerderij met stallen en een bak. Dat was een prachige omgeving en een gouden tijd. De ‘paardenmeisjes’ uit de buurt kwamen regelmatig om de paarden te bereiden.

Het leukste vond Arlon als hij ingespannen werd voor een karretje en langs de weilanden mocht draven met de baas op de bok. Hij was dan reuze trost en hij vond het fijn dat hij echt kon ‘werken’. Dat straalde van hem af.

Arlon is altijd een laconiek ventje geweest, maar ook wel een baasje dat zich niet de kaas van het brood liet eten. En volgens mij is dat met het ouder worden, niet veel verandert.

De laatste jaren heeft hij pension gehad bij een boer. Ivm wisseling van de wacht kon hij daar niet blijven. Het is ongelooflijk fijn voor hem en voor ons dat hij sinds juni bij de Paardenkamp is, waar hij in alle rust nog ouder kan worden.

Aaron

Hallo, ik ben Aaron, een ruin van ongeveer 23 jaar oud.

Voor ¾ Welsh en ¼ Arabier (wat ook wel te merken is aan de pit die ik nog heb).

Toen ik met 8 jaar oud op een manage terecht kwam duurde het niet lang voordat ik de pony werd van de baasjes waarbij ik 15 jaar een heerlijk leventje heb gehad. Eerst nog op de manege en wat andere stallen maar uiteindelijk zijn we in 2002 naar België verhuist waar ik een eigen stalletje en heel veel weide tot mijn beschikking kreeg.

Helaas ging het met de gezondheid van mijn baasje de laatste tijd niet meer zo goed en het kwam dan ook als een geschenk uit de hemel toen ze van de Paardenkamp belden dat er een plaatsje voor mij was vrij gekomen. Nu kan ik hier lekker van mijn oude dag genieten.

Mawros

Als Mawros een mens zou zijn, zou ze van adel zijn,
haar gedrag is als dat van een Engelse gravin.
De laatste jaren bij ons heeft zij doorgebracht met Harras. Die arme donder werd met grote regelmaat, door een gerichte hap in de billen, op zijn plek gezet.
Toch was Mawros heel zorgzaam in onze kudde van twee,want toen Harras een keer onderuit ging waakte ze bij hem tot er hulp kwam.
Vooral de kinderen hebben erg van haar genoten,om erop te rijden was er geen beter paard denkbaar,ze kon er een behoorlijk tempo inzetten, het is een pittige dame.
Zij zal dan ook enorm gemist worden als lid van onze familie, maar we zijn ervan overtuigd dat ze op De Paardenkamp een verdiende oude dag zal krijgen.