Fallon

Fallon heb ik gekocht toen ze net 3 was geworden en heb ik zelf onder het zadel gereden en dat heeft met het zadel oplegen de nodige kopstoten gekost met als gevolg dikke blauwe ogen.

Zo onstuimig en onduigend had ik een jong paard nog niet eerder meegemaakt. Ze heeft in de jongere jaren ook diverse stunts uitgehaald zoals onder een Heras hekwerk door willen kruipen omdat het grassprietje aan de andere kant net effe lekkerder is, maar haar dikke buike vergetend, kwam ze halverwege vast te zitten. Ruiten van de stal induwen met haar neus zodat ze bij het hooi kon en lekker stond te smikkelen.

Ik heb een keer mijn auto te dicht bij het hek gezet en toen heeft ze alle sierstrippen van mijn auto getrokken net zoals een lekker kaasuien stokbroodje eten en langs het hek lopen en Fallon denkt ’dat is lekker die wil ik ook wel’ en weg was mijn stokbroodje. Sloten van de stal en het hek moesten we extra slotjes opzetten want anders maakte ze die ook open en dan liep ze weer op straat.

Ideaal

Ideaal is de halfbroer van Edison, maar een totaal ander paard. Kon op de draversbaan niet beter en mocht ook bij mij komen. Voor mij een grandioos paard, maar absoluut niet geschikt als een rustig begeleidend paard, want hij wilde altijd harder dan een ander. Dat gaf weleens problemenals ik met iemand anders ging rijden. Voor mij vaak een uitputtingsslag in het begin. Verder enorm betrouwbaar, hoewel hij ook uit de band kon springen. Heerlijk vond hij het als ik zei als hij mocht gaan en dan ging hij los in volle draf. Dat vonden we allebei geweldig.

Nu is de tijd gekomen om samen met Edison naar De Paardenkamp te gaan en daar van hun welverdiende rust te gaan genieten. Al die jaren waren ze samen en is onze hoop dat dat nog lang zal mogen blijven. We gunnen het van allebei van harte.

Zaza

Zaza is geboren in 1977. Wij (2 zussen) hebben haar gekocht in 1986. Het was onze eerste eigen pony. Wij waren toen zelf 14 en 16. Haar vorige eigenaar noemde haar Ceasar maar wij vonden dat niet passen bij een merrie. Omdat ze toen nog echt een blauwschimmel was en haar onderbenen bijna helemaal zwart waren vonden we haar wel wat van een zebra hebben en hebben we haar vernoemd naar Zaza Zebra van de fabeltjeskrant.

Ze stond toen in pension op manege Liethorp in Leiderdorp. We reden regelmatig buiten en deden ook springwedstrijdjes op de manege, dat kon ze goed en ze was vooral ook erg snel. Met buitenritjes wist ze ook precies waar ze hard mocht galopperen en als je dan bijna bij het ‘galoppeerpad’ was begon ze al helemaal te dribbelen totdat we bij het begin van het pad waren waar ze hard mocht gaan.

In de omgang is ze erg makkelijk, is lief tegen iedereen en met borstelen blijft ze ook lekker rustig staan.

In 1988 kochten we een grotere pony en verkochten we Zaza aan de manege waar ze in de les meeliep. Helaas werd ze na 2 jaar kreupel. Dit ging niet over. Wij hebben haar toen teruggekocht van de manege en haar op een boerderij gezet waar ze die zomer in de wei heeft gestaan. Na een paar maanden ging de kreupelheid over en vond de dierenarts het goed dat we weer op haar gingen rijden. Toen het winter werd hebben wij haar verhuisd naar een stal want die was er niet op die boerderij.

Na een aantal jaar (in 1994 of 1995) stopte deze staleigenaar ermee en is ze verhuisd naar een andere stal. Hier was ook een weiland dus hoefde ze alleen ‘swinters op stal en in de zomer stond ze daar altijd in de wei.

In 1997 werd ze weer kreupel (artrose) en vanaf die tijd hebben wij niet meer op haar gereden. Na een tijdje liep ze niet kreupel meer, maar wij vonden dat ze wel aan pensioen toe was, dus rijden hebben we sinds die tijd niet meer gedaan. In de winter werd ze overdag buiten gezet zodat ze lekker de vrijheid had en kon spelen met vriendjes. Hier heeft ze gestaan tot 3 jaar geleden, toen ook deze staleigenaar ermee stopte. Ze is toen verhuisd naar een boerderij die vlakbij deze stal was. Ook hier stond ze de hele zomer in de wei, in de winter snachts op stal en werd ze overdag in de wei gezet.

Op 7 juli 2010 mocht ze naar de Paardenkamp. De eerste dag kwam ze in een stal met lekker veel stro zodat ze even kon wennen en de volgende dag mocht ze naar buiten en kennismaken met nieuwe vriendjes.

Bij de verhuizingen die ze tot nu toe heeft meegemaakt heeft ze nooit moeite gehad om zich aan te passen en was ze altijd snel gewend, dus ze zal zich ook vast snel op haar gemak voelen op de Paardenkamp.

Hopelijk krijgt ze het heel erg naar haar zin bij jullie en mag ze nog lang genieten van haar pensioen!

Inge en Manon

Handy Boy

Dit is Handy Boy en hij is 23 jaar. Twaalf jaar geleden werden wij de gelukkige eigenaren van deze toen elf jaar oude pony. We hebben ontzettend veel van hem kunnen en mogen leren, tot de Nederlandse kampioenschappen M-dressuur aan toe. Handy Boy is een echte all round pony, hij houdt van een rondje dressuur en heeft met mijn dochter het tot de Z-2 gebracht, een springparcours sprong hij altijd zonder moeite rond als het maar hoog en hard mocht. Een samengestelde cross was ook geen probleem en daarnaast was hij altijd in voor een ontspannen bosritje. Hij heeft veel paarden van de angst af geholpen door zelf voorop te gaan in het bos. Daarbij is hij ook voor veel kleine kinderen de pony geweest waarop ze hebben leren rijden, zeker nadat Handy Boy minder intensief in de dressuursport werd uitgebracht. Na twaalf jaar bij ons te zijn geweest is hij helaas vorig jaar tijdens een heerlijke bosrit gevallen, waardoor zijn pees bijna volledig was afgescheurd. De dierenarts gaf hem in eerste instantie vrijwel gelijk op maar wij vonden dat hij een eerlijke kans moest krijgen. Toen wij een paar weken later opnieuw naar de dierenarts gingen voor een echo kon je zien dat zijn been ontzettend mooi bezig was met het genezingsproces. Wij hebben toen afgesproken dat we zouden kijken of het nog beter werd en als de dierenarts ons kon verzekeren dat onze Handy Boy geen pijn had, hij voor de rest van zijn welverdiende pensioen hier bij De Paardenkamp mocht gaan genieten. Wij wensen hem een geweldig mooie oude dag en hopen dat hij nog lang mee kan gaan hier in het ‘bejaardenhuis’.

Ronald Jansen

Jolanda

Jolanda is in 1973 geboren bij de hr. Brommet in Baarn.

Wij noemden haar Joopie.

Samen met haar moeder Gerda, zusje Cindy en later ook met hun veulentjes Wilky, Wiesje en Wenda. heb ik en een heleboel andere kinderen uit Baarn altijd genoten van de pony’s.

We mochten er op rijden, waardoor velen het rijden ook op deze pony’s hebben geleerd. Ze stonden ook altijd met z’n drieën gelijktijdig voor het karretje, totdat de hr. Brommet het niet meer aankon.

Toen zijn ze alle zes tegelijk naar Eemnes verhuist, en hebben daar een aantal jaren bij een melkveehouder in de Ponylessen meegelopen. Toen ze hiermee stopten, en verhuisden werden ze allemaal apart verkocht.

Na een lange zoektocht op internet en via via heb ik Jolanda eindelijk teruggevonden: Ze stond in Zeewolde waar ze ook weer gebruikt werd voor de Ponylesjes, maar daar was ze opeens 10 jaar jonger. Toen men hoorde hoe oud ze werkelijk was, kon ik haar na een tijd eindelijk kopen (maar wel voor de hoofdprijs).

Ook onze kinderen hebben veel geleerd, en plezier gehad van haar.

Sinds een aantal jaren zijn we met het berijden gestopt vanwege haar hoge leeftijd. We hebben nog heerlijk van haar samen met onze andere paardjes genoten. Zij moest altijd voorop, en de andere hadden dan weinig te zeggen op stal, en in het land. Het is het een heerlijke knuffel.

Ondanks haar hoge leeftijd rent ze vaak nog volop in galop met de andere veel jongere paarden door het land.

Joopie wij hopen dat je nog zeker 20 jaar mag genieten van je welverdiende oude dag in De Paardenkamp.

Fam. Verhoef

Baarn

Gabido W

De razendsnelle draver Gabido W is geboren op 14 maart 1989 en heeft zijn record van 1.12,3 gelopen op de baan van Gelsenkirchen in Duitsland. De ruin heeft altijd bij entrainement Hubert Schoonhoven in Nijeberkoop (Friesland) gestaan en heeft een winsom van € 105.645,00.

Gabido W is van de Italiaanse hengst Abido, die twee jaar door Gestut Forstwald aan Nederland werd verhuurd. De moeder van Gabido W is de prima fokkende Fernandel-dochter Tosca H (uit de Barcena-stam), die ook de topper Herbie W bracht. Op 12 jarige leeftijd nam hij in 2001 afscheid van de drafsport met een derde plaats gelopen in een montékoers op de baan van Wolvega. (zie foto) Met zijn record van 1.12,3 staat hij nog steeds in de top 20 van Nederlands snelst gefokte dravers ooit.

Wij hebben altijd ontzettend veel plezier aan dit lieve en trouwe paard gehad en wij gunnen hem een goede oude dag op het Paardenkamp in Soest.

Met vriendelijke groet aan alle medewerkers van het Paardenkamp (o.a IJsbrand),

Familie H. Wimmenhoeve

Meppel

Edison

Edison is een draver die menige prijs heeft gewonnen. Ondanks pijijke benen bleef hij puur op karakter vechten, totdat zijn eigenaar besloot dat het echt niet meer ging.

Zo is hij bij mij (mevrouw Olst)gekomen. In het begin zijn we wel eens aan de hol geweest, maar dat bekwam ons geen van beiden. Allebei kreupel de volgende dag. Met veel geduld hebben we hem geleerd dat het allemaal zo hard niet meer hoefde en werd hij een fantastisch recreatiepaard. Als leider op ponykamp was hij in zijn element. Een paard met een gouden karakter. Lief, sociaal en toch ondeugend. In 2007 ging het met zijn benen helemaal niet meer en sindsdien staat hij op rust.

Nu is de tijd gekomen om samen met Ideaal (zijn halfbroer, kwam tegelijk op De Paardenkamp) naar De Paardenkamp te gaan en daar van hun welverdiende rust te gaan genieten. Al die jaren waren ze samen en is onze hoop dat dat nog lang zal mogen blijven. We gunnen het van allebei van harte.

Gerrie

Gerrie is altijd gebruikt als rij- en menpony en heeft er al heel wat ritjes opzitten. Toen de kinderen klein waren zaten ze op haar rug, maar later toen ze groter werden gingen ze met Gerrie mennen. Er zijn ook heel wat wedstrijden met haar gereden.

Op de Paardenkamp was Gerrie al “een oude bekende”, want ook hier heeft hij op een Open Dag een mencursus gegeven en mochten kinderen een ritje met haar maken. En bij de presentatie van het nieuwe boek over De Paardenkamp mocht zij Piet Ekel (oftewel malle Pietje uit de bekende tv-serie) begeleiden. Nu werd het tempo in het twee-span voor de kar haar te zwaar en mocht ze naar de Paardenkamp.

Bono

Juli 1997 ging ik in Rotterdam de paarden van mijn nichtje en haar vader bekijken .
Er stond ook een paardje van de manege, mijn broer vertelde dat als de medicatie uitgewerkt was , hij naar de slager ging !!!???
Ik weet dat ik riep , maar dat gebeurt niet! Zeg tegen de eigenaar dat wij hem willen kopen.
Thuis gekomen , tegen mijn man gezegd dat ik verliefd was…….. op een paard , de reactie van mijn man was, dat kost niet zoveel als een andere kerel… Na geïnformeerd te hebben of we hem ergens konden stallen ,hebben we Bono naar Poederoijen gehaald.
Hij was gelijk dikke vrienden met mijn man Ton.

We hebben fl 1250 , voor Bono betaald en wisten van meet af aan dat hij dampig was, de eigenaar zei dat hij 18 jaar was , maar de dierenarts telde er een paar jaar bij op. Na een keer vreselijk benauwd te zijn geweest heeft mijn man een stofvrije stal, in de grote stal gebouwd , hij kon naar believen in en uit lopen . Hierna ging het steeds beter met Bono . Hij moet absoluut niet bij hooi zijn . Zomer, winter regen of sneeuw hij deed z’n eigen ding . De dierenarts zei “dit is de ideale omstandigheid voor hem “.

Door mijn ziek zijn konden we hem niet zelf meer verzorgen , hij is naar Christien en Lucien
Borm gegaan, twee jaar lang hebben ze uitstekend voor Bono gezorgd, waar we erg dankbaar voor zijn.

Toen… het telefoontje …….Hij mag naar de Paardenkamp….je hart zit in je strotje en de tranen springen je in de ogen, je maatje gaat echt weg..
.
Je moet doen wat goed is voor het dier en het is een hele troost dat hij goed verzorgd gaat worden. Moeilijk blijft het !!!

Mensen steun deze stichting, ze doen zulk goed werk!!!

Anita van Straten