Weron

Ik heb Weron gehad vanaf dat hij 10 maanden was, een klein dik veulen en behoorlijk onhandelbaar. Gaandeweg raakten we steeds meer vertrouwd met elkaar. Weron is altijd wel ondeugend gebleven. Ik heb er dan ook vaak naast gelegen. Ook buitenrijden was een heel avontuur, bokken kan hij als de beste! Weron’s grootste passie is eten. Ik heb hem ook wel eens betrapt liggend op zijn zij om nog net dat ene grassprietje aan de andere kant van de afrastering te kunnen pakken. Ook zakt hij regelmatig door zijn voorbenen om onder de omheining door te kunnen eten. De laatste jaren heb ik zelf niet meer gereden. Gelukkig zijn er altijd fijne meiden geweest om hem beweging te geven, al was Weron vaak liever lui dan moe. Nadat ik Weron ruim 20 jaar gehad heb, ben ik ontzettend dankbaar dat hij in Soest van zijn ouwe dag” kan genieten!

Amos

Ik heb Amos gekocht toen hij 3 jaar oud was. Hij had toen een stokmaat van 157,5 en zag eruit als een groot veulen. Ik was op slag verliefd op hem en voelde meteen de klik tussen ons. Hij was net een week voordat hij bij mij kwam geruind. Hij had helemaal geen hengstenmanieren en was zo lekker cool in zijn hoofd. Ik heb hem samen met de pensioneigenaar zadel mak gemaakt. Na 2 dagen kon ik al alleen met hem wegrijden. Hij vond een fietser interessanter dan een hengstige merrie die langs hem heen liep. Amos was ook nergens bang voor. Hij ging juist overal op af om te kijken wat het was. Alleen wilde hij niet door plassen en ging daar met een grote boog omheen. Amos groeide uit tot een prachtig paard van 1.65 cm.

Amos is puur springbloed gefokt Abel x Etretat. Alleen was hij met het springen te sterk voor mij. Toen ik hem op een gegeven moment in de les niet meer kon houden, heb ik besloten om niet meer met hem te springen. Ik heb me toen toegelegd op de dressuur, wat ons goed afging.

Ik heb niet zo heel veel wedstrijden met hem gereden, ik moest om het weekend werken en we reden alleen in het groene seizoen.. We kwamen wel elke keer terug met winstpunten en prijzen. Amos was 4 toen ik hem begon uit te brengen en was 6 toen hij M2 dressuur liep. Wat een heerlijk relaxed paard was hij op wedstrijden.

Helaas kwam er een dag dat hij wegens persooijke omstandigheden verkocht moest worden. Hij verhuisde naar een hele lieve vrouw in Zeeland. Amos was toen 8 jaar. Ik ging een paar keer per jaar naar hen toe en moest dan van haar ook weer op hem rijden, wat was dat dan weer genieten met mijn ouwe trouwe maatje. Met pijn in mijn hart ging ik elke keer weer terug naar huis. Op een gegeven moment werd zijn toenmalige eigenaresse ziek en vertelde mij dat ik Amos weer terug kreeg als zij niet meer kon en mocht rijden. Ik had zoiets van eerst zien en dan geloven. Maar op 11 september 2005 hebben wij Amos toch weer uit Zeeland opgehaald. Ik was reuze blij en begon alweer te dromen van een nieuwe wedstrijd carrière met hem.

Amos heeft mij door heel veel diepe dalen gehaald met zijn grote liefde voor mij. Helaas kreeg hij Rhino-pneumonie, daarna heeft hij nog 2x een zware peesblessure gehad. Maar op 22 jarige leeftijd hebben we dan toch onze Z1 proef gereden en we genoten er allebei van, hij werd zelfs nog “heet” in de proef.

Amos: je was en blijft altijd mijn “grootste” vriend en kanjer. Amos, dank je voor al je liefde en energie die je mij gegeven hebt. I LOVE YOU FOREVER.

Misty

Haflinger Misty geboren 1985 (zonder papieren)

Ik kocht Misty 22 jaar geleden van mensen uit Warmenhuizen.Terugkijken op 22 jaar lief en leed, heel veel plezier, en liefde van het dier.

Beleerd gekocht voor de kar en enigszins onder het zadel. Dat laatste was niet bepaald het geval. Vele valpartijen laten kwamen we gelukkig meer op 1 lijn. En bleek al gauw dat vooral buiten rijden ons ding was. Met de menwagen of onder het zadel. Langs het strand, door de bossen, we hebben het allemaal beleefd. Toen hij de leeftijd van 15 jaar bereikte, kocht ik een NRPS-er als opvolger en mocht Misty zijn oude dag doorbrengen bij een gezin in Drenthe.

Helaas kwam daar na 1 jaar een einde aan en heb ik hem weer teruggehaald.De NRPS verkocht en weer alle aandacht op hem gericht … en geen moment spijt gehad.

Tot op de leeftijd van 22 jaar heb ik hem altijd zelf nog bereden en tot zijn 25ste met een meisje lekker buiten gestapt. Altijd ongeduldig stond hij mij op stal op te wachten, wetende dat hij een lekkere bak slobber ging kijken. Of samen even de dijk op voor een lekkere wandeling. Altijd leuk om samen te doen.

En nu op de leeftijd van 29 jaar gaat mijn maatje naar de Paardenkamp.

Ook voor mij zal het zeker vreemd zijn, na 22 jaar geen zorgmeer.. ik zal m heel erg missen. Een nieuwe fase in zijn leven… en ik hoop dat hij hier nog vele jaren van mag genieten.

Jose Oort

Fönn van de Korenmolenweg is in 1993 geboren, ze was 11 jaar toen ik haar kocht, een vrolijke IJslandse Merrie die deel uitmaakte van een IJslander demonstratieteam waar ze de grapjas was, een echte clown en heel kindvriendelijk.

Fönn (je spreekt het uit als fun)  is IJslands voor sneeuw, die naam kreeg ze omdat ze als veulen sneeuwwit was, later werd ze meer Isabel kleurig. Haar achternaam is haar stalnaam, de Korenmolenweg in Bleiswijk waar ze geboren is. Omdat ze ook voor de kar beleerd was, had ik haar gekocht om met haar te gaan mennen en samen met onze andere IJslandse merrie Skella die door een van onze dochters bereden werd, door de Barns bossen te gaan rijden. Helaas liep dat anders omdat ik m’n pols brak, wat zo gecompliceerd bleek dat het niet verantwoord was om nog te gaan mennen.

Dus het plan werd anders, m’n dochters gingen haar rijden in de bossen van Baarn tot de Lage Vuursche. Ik ging me bezighouden met communiceren met paarden waar ik ook cursussen voor volgde. Mijn grote voorbeelden waren daarbij Monty Roberts, Pat Parelli, Linda Tellington-Jones  Emiel Voest en Wim Vonk. Ik vond het geweldig om met Fonn los in de buitenbak te werken op basis van wederzijds respect voor elkaar, Fönn had er duidelijk plezier in. 

Zo genoten we jaren van elkaar totdat er begin 2009 plotseling dingen veranderden, ik werd ziek waardoor ik niet meer met Fönn kon werken en Fonn werd een paar maanden later zwaar hoef bevangen, kreeg later ook ernstige nierproblemen, ook overleed haar maatje Skella dat zelfde jaar. Aan het eind van het jaar ging het met ons beide wat beter en leek mij het beste om Fönn naar Hoogland te halen waar ik haar gemakkelijker kon bezoeken, de eerste maanden kon ik haar zelfs weer verzorgen en ook weer wat met haar werken. In de loop van 2010 kregen we beiden met complicaties te maken en we werden daardoor tegelijkertijd in een kliniek opgenomen, Fönn in Utrecht en ik in Nieuwegein. Daarna ging het met ons weer beter maar kon ik zelf niet meer voor haar zorgen. Ze stond op een mooie plek in Hoogland-West waar ze de afgelopen jaren door m’n vrouw is verzorgd en door m’n dochter bereden, ik bezocht haar daar af en toe met de scootmobiel en m’n hondje Tommie en genoot daar ook van.

Ik kwam ook al jaren met m’n scootmobiel en m’n hondje bij het Gagelgat en Vosseveld en ik droomde ervan dat Fönn op een dag bij de Paardenkamp van haar oude dag kon gaan genieten en ik haar daar met de scootmobiel en m’n hondje Tommie kon gaan bezoeken.

Die droom is nu uitgekomen waar ik heel blij en dankbaar om ben en ik hoop dat ik hierdoor nog jaren van Fönn kan blijven genieten, ik weet dat ze het daar goed heeft en liefdevol verzorgd wordt.

Met vriendelijke groet,
Peter Schoenmakers

Gypsy Queen

Ik ben Gypsy Queen en ben geboren in het wild.
Vermoedelijk in 1991. Op latere leeftijd ben ik naar Engeland gegaan en terecht gekomen bij de gypsy’s. Hier kon ik op krachten komen en wat vetjes kweken. In 1999 hebben John en Marianne mij gekocht voor de verjaardag van hun dochter Angela.
Zij hebben mij naar Nederland laten komen. Bij deze mensen heb ik western leren rijden.
In de westernsport heb ik in het onderdeel trail veel prijzen gewonnen.
Dit vond ik samen met mijn baasje ontzettend leuk. Ik was nergens bang voor. In 2007 ging het met mijn baasjes niet goed en hun dochter werd heel ziek. Ik werd verkocht aan een mevrouw waar ik mee naar Drenthe ben gegaan. Bij haar heb ik een veulen gekregen. Mijn oude baasjes kwamen af en toe kijken hoe het met mij ging. In 2010 kwam ik samen met mijn veulen terug naar Westzaan met mijn nieuwe baasje. Daar kwamen mijn oude baasjes mij weer opzoeken en kregen te horen dat mijn nieuwe baasje niet meer naar ons omkeek en ik en mijn veulen zaten tegen verwaarlozing aan. Na contact met mijn huidige baas die het niet meer interesseerde, mocht ik gelukkig mee met mijn oude baasjes. Die het niet over hun hart konden halen om mij zo te zien. Ik was zo blij dat ik mee mocht want John was nog bezig met het hek dicht te doen en ik liep zelf alvast de trailer op en keek achterom om te zeggen, schiet eens op. Toen ik thuis kwam liep ik zelf naar mijn oude vertrouwde stalletje. Oh wat was ik blij. Ze hebben met de dierenarts mij weer helemaal opgeknapt en ik werd weer vrolijk en jolig. Was soms zelfs een beetje ondeugend, want waar mijn baas was daar was ik ook en als er dan iemand op mijn rug zat had die pech, want mijn baasje ging voor.
Maar na gedane arbeid mag ik het nu rustig aan gaan doen. Op mijn leeftijd van 24 bijna 25 jaar kan ik met pensioen. En mag ik heerlijk naar de hemel op aarde, De Paardenkamp in Soest. John Marianne en Angela vinden dat ik het heel dik verdien. Ze zullen regelmatig langskomen om even met mij te knuffelen. En ze weten dat ik nu in heel goede handen terecht kom en zijn daar heel blij mee. Ze zullen mij wel enorm missen en er zullen ook wat tranen vallen, maar het is goed..

p.s. het is je gegund, lieve Gypsy. We houden van je, kanjer.

John, Marianne en Angela

Nero

Nero is een paard van onbekend ras, geboren in 1990. Met zijn 25 jaar is het nu tijd voor hem om te gaan genieten van zijn oude dag op De Paardenkamp.
Nero is een paard waar een behoorlijke kop op zit, hij kijkt eerst een beetje de kat uit de boom, maar als hij je eenmaal vertrouwt, dan heb je er een wereldpaard aan en is hij hartstikke lief.
De familie Nootenboom kocht Nero 8 jaar geleden van een meisje dat geen tijd meer voor hem had. Hoeveel eigenaren hij in totaal gehad heeft is onbekend. In het begin was hij behoorlijk kopschuw, maar dit is een heel stuk beter geworden.
Vorig jaar is Nero naar een pensionstal verhuisd. De zorg voor een groot en sterk paard als Nero werd voor mevrouw Nootenboom te veel. Iedere week ging ze trouw even bij Nero op bezoek en iedere week weer herkende hij haar direct.
Nero vindt het geweldig om gepoetst en geborsteld te worden, hij staat daar echt van te genieten! En als hij bij de hoefsmid werd behandeld, stond hij vaak gewoon te slapen!
De keuze om Nero op De Paardenkamp van zijn pensioen te laten genieten, was voor de eigenaren niet meer dan logisch. Mevrouw Nootenboom is al meer dan 25 jaar donateur van onze stichting en is hier vroeger altijd veel geweest. Als de mogelijkheid er is, zal ze Nero ook graag op willen komen zoeken, om te kijken hoe het met hem gaat.

Nou dag lieve vriend, bedankt voor de liefde en vriendschap. Je krijgt het hartstikke goed.
Denia en Aad

Romeo

Romeo is bij ons gekomen toen we op het jeugddorp begonnen met paardrijlessen voor de jongeren van het jeugddorp, Romeo kwam bij een handelaar vandaan en had volgens hem op een manege gelopen.

Het was vrij snel duidelijk dat Romeo geen plezierige ervaringen had met mensen en zeer wantrouwend was. Hij was niet zo geschikt om met kinderen te werken. We hebben Romeo wel gehouden hij kon terug naar de handelaar maar zou dan naar de slacht gaan. Voor mij was dat geen optie en dus is Romeo een gouden leven tegemoet gegaan. Hij loopt de hele dag in de wei heeft al een flink aantal jaren Heros als maatje. Ze kunnen het samen goed vinden, staan veel te groomen met elkaar maar zijn ook veel aan het spelen met elkaar. Soms eindigt dat met wat kleerscheuren.

Romeo heeft in de loop van de jaren wel weer vertrouwen in mensen gekregen en wordt dus ook iedere dag gepoetst samen met Heros, dit doen we gewoon los in de wei en hij loopt niet weg, dat was in het begin wel anders. Romeo geniet duidelijk van deze aandacht.

Indy is erg aanhankelijk en lief in de omgang. Het is een pittige tante, kan lekker kroelen in je nek en bij de hoefsmid gaat ze met haar lippen over zijn rug en kan dan wel eens zijn blouse vastpakken.

Is erg blij als ze naar buiten kan en even blij als ze weer naar binnen gaat, maar pittig blijft ze. Ze is anderhalf jaar weggeweest wegens ziekte eigenaresse, maar ze werd niet goed verzorgd, is via internet opgespoord en teruggehaald, heeft toen veel liefde en toewijding gekregen die ze verdiende. Ze mag nu samen met andere dieren gaan genieten van haar oude dag, grote hulde aan Soest.

Dancer

Dancer, geboren als Izaak maar vernoemd naar zijn grootvader Dance in Time, kwam op 3 ½ jarige leeftijd bij ons. Een vriendelijk en aanhankelijk paard met veel vertrouwen in de mens. Veel werklust en volstrekt betrouwbaar. Hij was alleen heel snel en soms lag je er bij een schrikreactie naast. Hij wachtte dan wel altijd op je en liep niet weg. Soms zag je hem denken: “waarom ging je eraf?”
In de wei een speelkameraad voor de andere paarden. Van officiële wedstrijden hield hij niet maar voor een puzzelrit, een endurance of zomaar een wedstrijdje onder elkaar stond hij altijd klaar.