Enzo

Enzo leerde ik kennen in Frankrijk waar iktijdelijk woonde.

Dit was in de Picardië.

Ze stond samen met Nemo {haar zoon van bijna 3jaar} in een grote stal op de boerderij en

overdag samen met hem op een weide in de buurt.Elke dag werden de 7 paarden van deze boerderij naar de omliggende weidesgebracht en ‘s avonds gingen ze weer terug. Dit deed de boer alleen en steedsin groepen van 3 of 4 paarden samen.

Zo kwam ik ze op een dag op straat tegen. Nemodronk nog altijd bij zijn moeder Enzo. En zij liet dit toe.

Ik kocht Nemo van de boer en na een tijd kon ikhem toch van Enzo afspenen.

Enzo was een heel fijn paard om tochten mee temaken in de omgeving en we hebben veel door de bossen gedwaald samen. Zij gafmij altijd het gevoel veilig te zijn en ze wist de weg terug ook als ikverdwaald was.

Toen ik Nemo af wilde spenen en hem daarvoornaar een ander adres bracht werd de boer boos op mij en zei hij mij dat hijEnzo zou verkopen aan een slachthuis. Dit vond ik vreselijk en ik haalde mijnspaargeld van de bank en kocht Enzo erbij. Zo was ze veilig.

We verhuisden met beide paarden naar Normandiëwaar ik weide bij huis had en een ioopstal bouwde.

Na 5 jaar daar, verhuisden we naar ZeeuwsVlaanderen. Ditmaal met 3 paarden want ik had een Franse draver van buren daarovergenomen en zij sloot zich aan bij Enzo en Nemo.

Inmiddels wonen de paarden en ik alweer 10 jaarin Zeeland. En het is nu dat de winters met de hevige wind en regen zorgen voorte gladde weides voor Enzo.

We leven daar op klei en de grond is vaakspekglad. Ze heeft links in haar knie artrose en word al een aantal jaren nietmeer bereden. Eerst ging ze nog graag mee met een heel lichte ruiter op haarrug. Ze is heel lief voor kinderen. Vorig jaar gingen we nog vaak een wandelingbuiten maken en dan liep zij gewoon los achter de andere paarden aan.

‘S avonds nog even zwemmen op het kleinestrandje in de zomer. En ze heeft vele mensen een coach-sessie gegeven in mijncoach-praktijk. En een erg ziek paard bijgestaan in afzondering.

Ze is een heel lief en zacht wezen en daarbijerg wijs. Ze was steeds de leidende merrie maar door haar fysiek loopt zealtijd achteraan ipv op kop.

Ik en de paarden gaan haar erg missen maar voorhaar is het heel fijn dat ze op vlakke weidegrond gaat wonen en optimaalverzorgd wordt met de beste middelen die er voor

oudere paarden bestaan. Dat heeft ze verdiend!Haar leven voordat ze bij mij kwam is niet gemakkelijk geweest. Maar ze isaltijd zacht en vriendelijk gebleven. Alsof ze iedereen alles

vergeven heeft. En ze bleef altijd open voorcontact. Ze is een merrie van wereldklasse. Een wijze oude zorgzame ziel.

Yvonne Jansen

Gabber ← Previous

Tequilla Next →