Idool
Breed: K.W.P.N.
Date of Birth: 1993-06-22
Height: 160
Date Received: 2019-06-25
Descent: Nederlands
City: Amsterdam
Idool (officieel Laurel, Uniform x Nieuwland)
Begin 2004 wilde ik lid worden van ruitersportvereniging De Doordravers. Een kleine vereniging waarbij de leden samen 4 paarden delen. Veel leuker dan rijden bij een manege en met mijn drukke baan een betere oplossing dan een eigen paard.
Om lid te worden, moest je eerst voorrijden om te laten zien dat je zelfstandig kon rijden. Ik mocht kiezen op welk paard ik wilde en riep meteen: “Die witte!” Hoewel hij toen nog best grijs was.
Dat werd mijn eerste ritje op Idool en ik was meteen verliefd. Hij was op dat moment bijna 11 jaar en al 6 jaar in het bezit van De Doordravers.
In 1998 was hij door de vereniging gekocht. Ze hadden vanwege zijn jonge leeftijd getwijfeld of ze hem wel moesten kopen, maar zijn goede gestel gaf de doorslag. En het bleek een superpaard! Maar ook een mega eigenwijs, slim en ontzettend grappig paard.
Vele leden hebben zijn streken mogen ervaren. Hij kon bijvoorbeeld prachtig lopen, maar ook ineens schrikken van een bakkabouter en 180 graden omdraaien. Om je dan heel onschuldig aan te kijken als je op de grond lag. Zelfs toen hij al in de 20 was, bleef hij dit af en toe doen.
Van (onderlinge) wedstrijdjes genoot hij enorm. Hij deed dan meestal extra goed zijn best…behalve dan die keer toen er met chipzakjes gekraakt werd aan de kant.
De wei is een verhaal apart. In het voorjaar wil hij hier altijd zo graag heen, dat hij zich regelmatig losrukte om er wat sneller te zijn. Dan zag je die witte billen in een stofwolk wegspurten. En als je wilde rijden terwijl hij vond dat hij nog niet genoeg gras had gegeten, won hij vrijwel altijd met het spelletje ‘pak me dan, als je kan’. Uiteraard kon dat best irritant zijn, maar op de een of andere manier kon je nooit boos op hem worden.
Tegen de tijd dat hij 21 was, zat ik inmiddels zelf in het bestuur van de vereniging. Het werk werd langzaam te zwaar voor hem, maar na 16 jaar bij ons moesten we natuurlijk wel zorgen voor een goede oude dag. Hij stond op de wachtlijst voor De Paardenkamp, maar dat zou nog zeker jaren gaan duren, als hij ooit al aan de beurt zou komen…
Dat jaar werd hij plotseling ziek en stond hij 2 weken in de universiteitskliniek in Utrecht. De kosten waren voor ons zo hoog dat we alle oud-leden een mail stuurden of ze mee wilden betalen. Idool bleek in al die jaren veel vrienden gemaakt te hebben! Hierna ontstond het idee om ook zijn pensioen te crowdfunden. Op die manier kon de vereniging een nieuw paard aanschaffen en mocht Idool het rustiger aan gaan doen. Zo hebben we Idool de afgelopen 4 jaar bij ons op stal een pensioen kunnen geven. Hij werd wel nog een paar keer per week rustig gereden. Van bosritjes genoot hij zichtbaar.
We hebben getwijfeld toen het telefoontje van De Paardenkamp kwam. Vooral omdat we, na 21 jaar, ons icoon zo ontzettend gaan missen! Maar we zijn er van overtuigd dat hij het heel fijn gaat krijgen in Soest en we komen gewoon heel vaak op bezoek.
We hopen dat iedereen van De Paardenkamp en de bezoekers nog lang van Idools grappen kunnen genieten. Als je bij zijn stal komt, doet hij meestal alsof hij een heel gevaarlijk paard is, met zijn oren naar achter. Maar laat je niet voor de gek houden…zo gauw je zijn stal binnengaat is het voorbij. Het is een enorm lief paard dat graag geknuffeld en gepoetst wordt ;-)
Namens alle leden en oud-leden van De Doordravers,
Christine
