Igor

Igor is het meest grappige paardje wat ik in mijn lange paardeeven heb gekend, eigeijk had hij Pipo de Clown moeten heten want hij houdt wel van een ondeugende grap. Ik kocht hem toen hij 15 jaar was en van een zandgrondje met één paardenvriendje verhuisde hij naar een grote wei met sappig gras en andere IJslanders. En hij was niet van plan om met mij mee te gaan voor een ritje.

“Zie maar dat je mij pakken kan” zei hij tegen mij. Heel hard rende hij dan weg, er is zelf een halstertouw gebroken.

Zijn geluk kon niet op toen er een merrie in zijn groep kwam, met 4 benen tegelijk sprong hij omhoog, maar de pech was dat de leider van de groep niet toe stond dat hij bij die merrie in de buurt kwam. Dus bleef Igor met 4 benen tegelijk maar omhoog springen. Na een tijdje mocht hij gelukkig wel bij de merrie komen en vanaf dat moment week hij niet meer van haar zijde. Nu, 8 jaar later, staat hij in een IJslanderkudde met vele merries en ruinen. Ondertussen heeft hij de paardentaal geleerd en heeft hij een taak in de groep gekregen.

Als ik aan kom lopen en ik roep héél hard “IEKK” dan maakt hij zich los van de groep en komt hij uit zichzelf naar mij toe gewandeld want hij heeft geleerd dat dat vrouwmens een bak voer bij zich heeft en lekkere paardensnoepjes. Want daar houdt hij wel van, en van roggebrood…. Dat is het allerlekkerst.

Bindt je hem vast aan een paal dan is het eerste wat hij doet met zijn tanden de knoop van het halster losmaken en weg wandelen. Als dat niet lukt, dan gooit hij alles in zijn omgeving op de grond. Zadels, sjabrakken, hoofdstellen, de bezem of de hark…het gaat op de grond en dat doet hij met zijn neus.

Ook kan hij hekken open maken, hij weet precies wanneer er geen stroom op de draad staat, dat voelt hij met zijn zachte lippen. Die houdt hij heel voorzichtig in de buurt van de stroomdraad en dat voelt hij de elektrische spanning van de draad. Is er geen stroom  te voelen, dan wipt hij met zijn neus de draad los en wandelt hij rustig over het erf. En als er een voerton staat, dan kan hij de deksel er af wippen met zijn neus. Dan vind ik hem met zijn grote neus in de ton vol Muesli.

Als ik hem opgezadeld heb en ik ben opgestegen, dan gaat hij pas lopen als er een paardensnoepje gegeven is. Doe ik dat niet dan draait hij zijn hoofd naar mijn knieën en dan kijkt hij mij afwachtend aan. Dus eerst dat paardensnoepje en dan loopt hij tevreden vooruit.

Als we na het rijden weer bij de boerderij terug komen dan zadel ik hem af, gaat hij rollen in het witte zand van de paddock en dan moet ik wel heel snel zijn bak voer voor zijn neus zetten anders heeft hij de draad al losgemaakt en staat hij achter mij in de zadelkamer. Of hij staat met zijn grote neus al in die voerton van iemand anders te eten.

Igor is nergens bang voor, niet voor tractors, grote vrachtwagens, rennende paarden, pauwen, emoes of blaffende honden. Hij zal het heel fijn hebben in de Paardenkamp Soest en de mensen zullen ook veel plezier met hem hebben. Ik hoop hem nog vele jaren eventjes te mogen knuffelen

want hij is mijn grote vriend.

Bliksem ← Previous

Ranco Next →