Jelle

Toen ik op een Moederdag op stal kwam zag ik dat de deuren van de stal van mijn Haflinger dicht zaten. Nou is dat niet zo gek want de Haflinger stond in de wei.

Wat wel gek was is dat er binnen in die stal een enorm kabaal was en dat de deur enorm tekeer ging. Ik vroeg mij af wat daar binnen gebeurde en wie dit veroorzaakte. Ga maar kijken werd er gezegd. Ik deed de bovendeur open en zag daar een hele boze shetlander. Een shetlander die vond dat hij niet zomaar opgesloten kon worden. Fijne Moederdag!! Zeiden mijn kinderen. ojee, oke dank je wel…. geloof ik.

En eigeijk was dit de kennismaking met Jelle die zich de rest van zijn jaren bij ons zou wonen. Een leuke, grappige pony met heel veel karakter en een ijzersterke wil. Een echte shetlander dus.

Jelle voor de wagen,
Dit ging niet zomaar natuurlijk. Toen hij eenmaal gewend was aan het tuig en aan het sturen aan de lange leidsels hebben we een band er achter gebonden zodat hij moest gaan trekken. Maar daar dacht Jelle heel anders over. Hij liet zich omvallen en lag plat op de grond. Ik schrok hier zo van dat we hem snel los maakte. Ik dacht echt dat er wat met hem was. Maar eenmaal los schudde Jelle zich uit en keek ons triomfantelijk aan.

Natuurlijk zijn we door gegaan met hem en op gegeven moment liep hij braaf voor de kar. Maar na een paar keer een ritje gemaakt te hebben verzon onze Jelle wat nieuws. Heb je ooit een steigerende shetlander tussen de bomen geprobeerd te krijgen? Het is ons niet gelukt! 

Jelle onder het zadel,
En ook hier deed Jelle wat hij wilde. Na een aantal keer braaf lopen was meneer het zat en al steigerend en bokkend gooide hij zijn ruitertjes er af. Er zijn maar weinig kinderen die zijn gebok uit konden zitten.

Jelle heeft zichzelf nooit als klein paardje gezien. Wanneer er een groot paard in de kudde kwam dan nam Jelle deze gelijk voor zich zelf. Zo koppelde hij zich de ene keer aan een grote zwarte merrie en na de verhuizing weer aan een grote vos merrie. Hij staat dan ook zijn mannetje. Andere grote paarden jaagt hij weg bij zijn merrie. En shetlanders…. Die ziet hij niet eens staan. Het gaf wel eens problemen als de merrie uit de wei gehaald werd. Want Jelle trekt zijn eigen plan. Uiteindelijk hebben we hem in de wei weten te houden. Maar zijn gehinnik is heel herkenbaar en hoor je een dorp verder.

Jelle als coach paard,
Jelle stond, voor de verhuizing van onze paardencoaching in januari, bij ons in een kleine kudde waar ook Mees en Jarmo deel van uit maakte. (Mees is vorig jaar verhuist naar de paardenkamp en Jarmo twee jaar geleden.) Samen met Mees had Jelle zijn roeping gevonden. Gezellig samen de kinderen coachen. Dit hebben ze samen jaren gedaan en daar in was Jelle supergoed. Hij was braaf als hij omgetoverd werd naar een éénhoorn en parcourtjes lopen aan de hand vond hij geweldig. Heel wat kinderen hebben Jelle wat in zijn “pony-oor” gefluisterd. Geheimpjes die bij hem veilig waren.

Maar ook volwassenen coachen ging Jelle goed af. Met zijn nieuwsgierigheid wist hij iedereen te raken en te confronteren met henzelf.

En nu gaat Jelle naar de paardenkamp. Ben benieuwd of hij Mees nog ziet staan en anders om. Maar ik denk dat Jelle al snel nieuwe vriendjes zal maken. En heeft hij die dan zal hij daar heel trouw aan zijn. Wij zullen dit paardje met heel veel karakter zeker heel erg gaan missen! Gelukkig kunnen we Jelle, Mees en Jarmo bezoeken op de paardenkamp.

Sweety ← Previous

Monika Next →