Joy
Breed: New Forest
Sex: Merrie
Date of Birth: 1977-01-01
Height: 140
Date Received: 2009-05-13
Descent: Nederlands
City: Lelystad
Date of Death: 2010-07-22
Joy
Joy is een vosmerrie, geboren in 1977 bij Manege Clausen in Starnmeer (Noord-Holland). Helaas heb ik geen papieren van haar, dus weet ik ook niet haar exacte geboortedatum. Waarschijijk staat ze in het New Forest stamboek geregistreerd als Forest Farm Joy met als vader Mockbeggar Firefly. Haar moeder heette Lady en was een manegepony met springtalent. Een hoefsmid heeft mij ooit verteld dat ze waarschijijk Arabierenbloed heeft, omdat ze zulke harde en stijle hoeven heeft. Voor mij was dat een goede verklaring voor haar tomeloze energie. Ook is Joy redelijk eigenwijs. Daar zullen ze op De Paardenkamp nog wel achterkomen ?.
Ik kan gerust zeggen dat Joy op stal in Nauerna een van de lievelingen was. Ze knuffelt graag en is eigeijk altijd vriendelijk. Ze bijt niet en ze trapt niet. Ze wordt dan ook meestal gekozen als er kinderen zijn die een paard willen poetsen. Alleen voetjes geven om hoeven te krabben gaat bijna niet meer. Ze durft een achterbeen bijna niet meer op te tillen en valt bijna om als je het toch voor elkaar krijgt. Sinds een jaar of twee trekt ze haar achterbenen soms heel raar hoog op, meestal als ze een tijdje heeft stilgestaan, en de dierenarts concludeerde dat ze last heeft van ‘hanetred’, een storing in het zenuwgeleidingssysteem in de ruggemerg. Het ziet er vreemd uit, maar gaat vanzelf over als ze op gang is en het hindert haar verder niet.
Begin jaren 80 ging Joy op de manege meelopen in de les. Omdat ze wat laat werd ingereden, ze moet een jaar of 5/6 geweest zijn, was ze niet bepaald een makkelijke en liep ze maar in 1 of 2 lessen per week mee, bij de gevorderden. Bij het opstijgen moesten er twee mensen aan haar hoofd hangen om te voorkomen dat ze ervandoor ging en het was ook van groot belang om gelijktijdig los te laten. Vervolgens moest je in de les vooral niet aan de teugels komen en bestond een groot deel van de tijd uit rondjes galopperen in de bak. Maar heel langzaam werd Joy wat makkelijker en heb ik zelfs het lef gehad om een dressuurwedstrijd met haar te rijden. Dat werd geen succes, want wat deden die mensen daar achter het raampje (jureren?) en wat deden die witte hekjes plotseling in die zo vertrouwde rijbak?
In 1985 werd de manege verpacht en gingen er geruchten dat de jongste pony’s zouden worden verkocht. Joy was toen 8 jaar en viel in de categorie jongsten. Ik ben toen gaan praten met de eigenaren en kon Joy in mei 1985 kopen voor 2000 gulden.
Joy is toen naar een stal in Westknollendam gegaan. Daar hebben we 7 heerlijke jaren gehad, maar de eigenaar hield op met de paardenstallen en toen ben ik in de zomer van 1992 via via bij een heel gezellige stal in Nauerna terechtgekomen. En daar zijn we gebleven tot ik van De Paardenkamp de oproep kreeg om Joy naar Soest te laten komen.
In Nauerna heeft Joy het grootste deel van haar leven doorgebracht, van haar 15e tot haar 32e. Op haar dertigste is ze officieel met pensioen gegaan, maar mijn 4 jarige dochter Arwen heeft tot Joy naar de Paardenkamp ging, nog regelmatig op haar gereden. Joy heeft de volgende generatie ook nog leren rijden dus.
In maart 2009 kreeg ik een telefoontje van De Paardenkamp dat Joy mocht komen. Ik heb het best moelijk gehad met de beslissing om haar na 24 jaar af te staan en naar De Paardenkamp te laten gaan. Vooral omdat er op haar stal in Nauerna zo ontzettend goed voor haar werd gezorgd. Daarvoor ben ik Ben en An en alle meiden van stal heel erg dankbaar. Maar ik ben er van overtuigd dat Joy het in Soest ook naar haar zin gaat krijgen en dat ze daar een mooie oude dag gaat hebben met de andere bejaarden.
Mijn lieve paardje, ik wens je nog een aantal heerlijke jaren toe op De Paardenkamp en zal je samen met Arwen nog vaak komen bezoeken.
Marianne Pattenier
Joy is een vosmerrie, geboren in 1977 bij Manege Clausen in Starnmeer (Noord-Holland). Helaas heb ik geen papieren van haar, dus weet ik ook niet haar exacte geboortedatum. Waarschijijk staat ze in het New Forest stamboek geregistreerd als Forest Farm Joy met als vader Mockbeggar Firefly. Haar moeder heette Lady en was een manegepony met springtalent. Een hoefsmid heeft mij ooit verteld dat ze waarschijijk Arabierenbloed heeft, omdat ze zulke harde en stijle hoeven heeft. Voor mij was dat een goede verklaring voor haar tomeloze energie. Ook is Joy redelijk eigenwijs. Daar zullen ze op De Paardenkamp nog wel achterkomen ?.
Ik kan gerust zeggen dat Joy op stal in Nauerna een van de lievelingen was. Ze knuffelt graag en is eigeijk altijd vriendelijk. Ze bijt niet en ze trapt niet. Ze wordt dan ook meestal gekozen als er kinderen zijn die een paard willen poetsen. Alleen voetjes geven om hoeven te krabben gaat bijna niet meer. Ze durft een achterbeen bijna niet meer op te tillen en valt bijna om als je het toch voor elkaar krijgt. Sinds een jaar of twee trekt ze haar achterbenen soms heel raar hoog op, meestal als ze een tijdje heeft stilgestaan, en de dierenarts concludeerde dat ze last heeft van ‘hanetred’, een storing in het zenuwgeleidingssysteem in de ruggemerg. Het ziet er vreemd uit, maar gaat vanzelf over als ze op gang is en het hindert haar verder niet.
Begin jaren 80 ging Joy op de manege meelopen in de les. Omdat ze wat laat werd ingereden, ze moet een jaar of 5/6 geweest zijn, was ze niet bepaald een makkelijke en liep ze maar in 1 of 2 lessen per week mee, bij de gevorderden. Bij het opstijgen moesten er twee mensen aan haar hoofd hangen om te voorkomen dat ze ervandoor ging en het was ook van groot belang om gelijktijdig los te laten. Vervolgens moest je in de les vooral niet aan de teugels komen en bestond een groot deel van de tijd uit rondjes galopperen in de bak. Maar heel langzaam werd Joy wat makkelijker en heb ik zelfs het lef gehad om een dressuurwedstrijd met haar te rijden. Dat werd geen succes, want wat deden die mensen daar achter het raampje (jureren?) en wat deden die witte hekjes plotseling in die zo vertrouwde rijbak?
In 1985 werd de manege verpacht en gingen er geruchten dat de jongste pony’s zouden worden verkocht. Joy was toen 8 jaar en viel in de categorie jongsten. Ik ben toen gaan praten met de eigenaren en kon Joy in mei 1985 kopen voor 2000 gulden.
Joy is toen naar een stal in Westknollendam gegaan. Daar hebben we 7 heerlijke jaren gehad, maar de eigenaar hield op met de paardenstallen en toen ben ik in de zomer van 1992 via via bij een heel gezellige stal in Nauerna terechtgekomen. En daar zijn we gebleven tot ik van De Paardenkamp de oproep kreeg om Joy naar Soest te laten komen.
In Nauerna heeft Joy het grootste deel van haar leven doorgebracht, van haar 15e tot haar 32e. Op haar dertigste is ze officieel met pensioen gegaan, maar mijn 4 jarige dochter Arwen heeft tot Joy naar de Paardenkamp ging, nog regelmatig op haar gereden. Joy heeft de volgende generatie ook nog leren rijden dus.
In maart 2009 kreeg ik een telefoontje van De Paardenkamp dat Joy mocht komen. Ik heb het best moelijk gehad met de beslissing om haar na 24 jaar af te staan en naar De Paardenkamp te laten gaan. Vooral omdat er op haar stal in Nauerna zo ontzettend goed voor haar werd gezorgd. Daarvoor ben ik Ben en An en alle meiden van stal heel erg dankbaar. Maar ik ben er van overtuigd dat Joy het in Soest ook naar haar zin gaat krijgen en dat ze daar een mooie oude dag gaat hebben met de andere bejaarden.
Mijn lieve paardje, ik wens je nog een aantal heerlijke jaren toe op De Paardenkamp en zal je samen met Arwen nog vaak komen bezoeken.
Marianne Pattenier
