Kjeld
Breed: Fjord
Sex: Ruin
Date of Birth: 1990-04-26
Height: 143
Date Received: 2013-09-17
Descent: Nederlands
City: Maurik
Kjeld
Kjeld is een Fjordenruin met de aparte kleur die ze bij Fjorden “gra” (muiskleurig) noemen, een vrij zeldzame kleur. Hij heeft papieren van het Nederlandse Fjordenpaardenstamboek. Verder heeft hij hele mooie zwarte zebrastrepen op zijn benen en een zwarte aalstreep op zijn rug en in zijn manen. Als je goed kijkt, zie je dat hij op zijn achterhand (billen) aan beide kanten een brandmerk heeft, Fjorden werden namelijk tot 1996 gebrandmerkt ter identificatie. Op de ene kant staat een driehoekje met de jaarletter “K” erin, dat betekent dat Kjeld van het Fjordenstamboek is en dan van het jaar van de K (1990). Aan de andere kant staat een soort boter-kaas-en-eieren van lijnen met stippen ertussen. De plek van de stippen tussen de lijnen is een code voor een nummer, bij Kjeld nummer 107. Zo konden alle Fjorden makkelijk herkend worden. Tegenwoordig mag dat niet meer en krijgen alle paarden en pony’s een chip, maar deze is zonder chiplezer niet te controleren.
Ik heb met Kjeld in een Fjordenshowteam op allerlei evenementen in Nederland gereden en hij heeft toen allerlei disciplines laten zien; dressuur, springen, voltige, western rijden, ponyvoetbal, maar hij liep ook met veel plezier voor de wagen. Ponyvoetbal was echt zijn ding, als hij bij de bal was duldde hij bijna geen ander in de buurt . Het is een beetje het prototype van een stoere vent met een klein hartje en hoewel hij met z’n donkere hoofd en lange donkere voorpluk er soms wat stoer uit ziet, is het een superlieve en brave pony. Zo braaf zelfs, dat toen ik aan een hernia geopereerd werd, hij in de kinderlesjes van een manege meeliep. Hij was erg geliefd bij ruitertjes en instructeurs, want hij kon zoooo langzaam galopperen, dat je er als instructeur gewoon naast kon wandelen, maar als ruiter wel de galop kon leren zonder dat het meteen zo hard ging. Verder heb ik ook dressuurwedstrijden met hem gereden, aan zeskampen, boomslepen en vaardigheid meegedaan, heeft hij in Sinterklaasoptochten gelopen, eigeijk was hij overal wel voor te vinden.
Toen ik 12 jaar oud was en voor de eerste keer op de Paardenkamp kwam (nu 35 jaar geleden) mocht ik van mijn ouders donateur worden en wilde ik dat “als ik later als groot ben en een eigen paard heb”, mijn paard naar de Paardenkamp zou gaan. Toen ik dan ook de mogelijkheid had om Kjeld een aantal jaren geleden op de wachtlijst te plaatsen, heb ik dat meteen gedaan en ik kan dus wel zeggen dat er een hele grote wens van mij uitgekomen is nu hij een mooi plekje op het Gagelgat van de Paardenkamp heeft gekregen. Ik hoop dat hij er nog vele jaren in goede gezondheid van zijn pensioen mag genieten, ik zal mijn stoere vent best missen! (maar kan ‘m gelukkig blijven opzoeken)
Marieke van Rooijen, 17 september 2013
Kjeld is een Fjordenruin met de aparte kleur die ze bij Fjorden “gra” (muiskleurig) noemen, een vrij zeldzame kleur. Hij heeft papieren van het Nederlandse Fjordenpaardenstamboek. Verder heeft hij hele mooie zwarte zebrastrepen op zijn benen en een zwarte aalstreep op zijn rug en in zijn manen. Als je goed kijkt, zie je dat hij op zijn achterhand (billen) aan beide kanten een brandmerk heeft, Fjorden werden namelijk tot 1996 gebrandmerkt ter identificatie. Op de ene kant staat een driehoekje met de jaarletter “K” erin, dat betekent dat Kjeld van het Fjordenstamboek is en dan van het jaar van de K (1990). Aan de andere kant staat een soort boter-kaas-en-eieren van lijnen met stippen ertussen. De plek van de stippen tussen de lijnen is een code voor een nummer, bij Kjeld nummer 107. Zo konden alle Fjorden makkelijk herkend worden. Tegenwoordig mag dat niet meer en krijgen alle paarden en pony’s een chip, maar deze is zonder chiplezer niet te controleren.
Ik heb met Kjeld in een Fjordenshowteam op allerlei evenementen in Nederland gereden en hij heeft toen allerlei disciplines laten zien; dressuur, springen, voltige, western rijden, ponyvoetbal, maar hij liep ook met veel plezier voor de wagen. Ponyvoetbal was echt zijn ding, als hij bij de bal was duldde hij bijna geen ander in de buurt . Het is een beetje het prototype van een stoere vent met een klein hartje en hoewel hij met z’n donkere hoofd en lange donkere voorpluk er soms wat stoer uit ziet, is het een superlieve en brave pony. Zo braaf zelfs, dat toen ik aan een hernia geopereerd werd, hij in de kinderlesjes van een manege meeliep. Hij was erg geliefd bij ruitertjes en instructeurs, want hij kon zoooo langzaam galopperen, dat je er als instructeur gewoon naast kon wandelen, maar als ruiter wel de galop kon leren zonder dat het meteen zo hard ging. Verder heb ik ook dressuurwedstrijden met hem gereden, aan zeskampen, boomslepen en vaardigheid meegedaan, heeft hij in Sinterklaasoptochten gelopen, eigeijk was hij overal wel voor te vinden.
Toen ik 12 jaar oud was en voor de eerste keer op de Paardenkamp kwam (nu 35 jaar geleden) mocht ik van mijn ouders donateur worden en wilde ik dat “als ik later als groot ben en een eigen paard heb”, mijn paard naar de Paardenkamp zou gaan. Toen ik dan ook de mogelijkheid had om Kjeld een aantal jaren geleden op de wachtlijst te plaatsen, heb ik dat meteen gedaan en ik kan dus wel zeggen dat er een hele grote wens van mij uitgekomen is nu hij een mooi plekje op het Gagelgat van de Paardenkamp heeft gekregen. Ik hoop dat hij er nog vele jaren in goede gezondheid van zijn pensioen mag genieten, ik zal mijn stoere vent best missen! (maar kan ‘m gelukkig blijven opzoeken)
Marieke van Rooijen, 17 september 2013
