Kyra

Kyra heeft haar bijnaam “Klyra” in haar jongere jaren gekregen. Ze was een jonge dame met aardig wat pit en een behoorlijk eigen willetje.

Kyra ontwikkelde zich tot een springkanonnetje, die graag wilde werken in het springparcours. Soms had ze dan opeens dat ze juist weer lekker tegendraads deed, zoals bijvoorbeeld een waterpartij waar ze niet meer uit wilde, of een sloot met eendjes waar ze niet bij in de buurt wilde komen.

Optutten voor een wedstrijd vond ze geweldig, en al die aandacht vindt ze (nog steeds) geweldig. 
Ze heeft een eerlijk karakter en wist zich altijd goed aan te passen aan het niveau van de ruiter en zo werd ze het ideale leerpaard. Vele Orun cursisten hebben van haar gebruik mogen maken om zo de papieren te halen voor instructeur.

Zo’n 12 jaar geleden kwam mijn eigen paard Gabber (Die al op De Paardenkamp staat) met een peesblessure stil te staan. Met Gabber reed ik af en toe een onderling wedstrijdje, maar vooral veel ritten door het bos en over de heide. En springen… ach, een strobaaltje op zijn kant was het hoogste ongeveer. Op dat moment bood Cindy (de vorige eigenaar van Kyra) aan dat ik wel op Kyra mocht rijden. Zij had immers net een baby en mistte de tijd. En tja, ik pakte die kans natuurlijk met beide handen aan!

Het had wat voeten in aarde voordat ik mijn eerste buitenritje met haar kon maken, want ze was wel veel gewend op wedstrijdterreinen, maar haar idee was ook dat je het erf alleen verliet als je in een trailer stond. Een blokje om of een ritje door het bos was totaal nieuw voor haar, maar ook die uitdaging werd snel overwonnen. Vanaf toen heb ik ontzettend veel leuke dingen beleefd met Kyra, die ik anders nooit meegemaakt zou hebben.

In vogelvlucht: ik ging eerst wat dressuurwedstrijden rijden met haar. Ik vergeet nooit dat ik in mijn eerste wedstrijd ooit gewoon meteen eerste en tweede plaats behaalde! Een jaartje later ben ik gestart op mijn eerste officiële springparcours en toen ze 16 was (en ik 42)  hebben we onze eerste officiële SGW gereden. En we genoten hier met volle teugen van! Cindy bleef  daarbij door de jaren heen altijd onze grootste fan.

Jaarlijks gingen we op “ponykamp” met onze vriendinnengroep, waarbij we ons gedroegen als een stel pubers op het strand (wedstrijdjes, natspatten, etc…). We hebben samen gezwommen in de vijver van het crossterrein van Renswoude, heeft ze Amerigo vervangen, toen deze een dagje vrij kreeg van Sint, heeft ze voorop gelopen in de optochten van de schutterij Groessen met vlag en vaandel, gingen we de hei op met alleen een halster en maakten daar ureange ritten. Soms alleen, snel en met veel galop, soms met meerdere, wat langzamer om bij te kletsen. 

Daarnaast was ze ook een super moeder en kreeg ze een paar mooie veulens, waarvan sommigen nog steeds in de buurt zijn en eentje uit beeld is geraakt en verkocht naar het verre oosten. 

Met al die ervaring werd ze een “bomproef”paard en dit leidde tot het feit dat ze gevraagd werd mee te lopen op Prinsjesdag achter de gouden koets. Trots dat ik was toen ik daar in Den Haag aan de kant stond en “mijn Kyra” daar zag lopen in de stoet! 
Net zo trots was ik toen we onze cross-carrière afsloten in 2014 in Barchem. Zij was  22 jaar en ik 48, dat op zich was al een prestatie waard, maar het feit dat we tweede werden was gewoon de kers op de taart!

Door haar ben ik me gaan verdiepen in de paardensport, heb ik mijn partner leren kennen in de springsport, ben ik springjury geworden en ben ik bestuurlid geworden van onze kring. Ik kan dus wel zeggen dat zonder haar mijn leven er heel anders uit gezien zou hebben. 

Geweldig vind ik het dan ook dat de Paardenkamp de mogelijkheid biedt aan Kyra om hier haar pensioen te vieren. Ze heeft het immers zo verdiend!

Marleen

Hoefwin ← Previous

Odin Next →