La Bamba
Breed: K.W.P.N.
Sex: Ruin
Date of Birth: 1993-05-23
Height: 176
Date Received: 2013-05-15
Descent: Nederlands
City: Culemborg
LA BAMBA
Hij is 15 mei bij jullie opgenomen en voorgesteld op de open dag van 25 mei.
Ik kocht La Bamba van een vriendin nadat ik mijn eerste paard helaas moest laten in slapen. Zij vond La Bamba het perfecte paard voor mij. Voor haar was hij wat te groot geworden. Zij had jou gekocht op 2,5 jarige leeftijd en toen had je een stokmaat van 164 dus een paar centimeter erbij en dat zou een mooie maat voor haar zijn geweest. Maar jij groeide maar door tot een knappe 178 stokmaat. Voor haar te groot maar voor mij de perfecte maat.
Maar ik hield helemaal niet van vos kleurige paarden en zeker niet met 4 witte benen en een brede bles. Jouw toenmalige eigenaresse zei: Mirjam probeer hem nou eens want ik denk echt dat dit het paard voor jou is. Je was toen M springen en M dressuur. Nadat ik op jou had gereden maakte die kleur inderdaad niet uit, wat een fijn paard. De koop werd rond gemaakt en op 8 jarige leeftijd werd ik je eigenaresse. We moesten aan elkaar wennen, jij met je sensibele karakter aan mij. Maar al snel schreven we ons in voor onze eerste dressuur wedstrijd. We starten in het L1 en hebben heel veel plezier gehad op onze wedstrijden. Ik kon je alleen op de trailer zette en als je op concours moest wachten maakte je daar ook nooit een probleem van. Ik zorgde in de zomer voor een emmer water zodat ik je na het rijden lekker kon afsponsen en ook een lekkere zak kuilgras ging mee en jij vermaakte je wel. Nooit zette je een stap verkeerd op de trailer. Wel liet je van je horen als ik per ongeluk de bocht net iets te hard nam want daar was je niet van gediend. Sorry, Labam zei ik dan in de auto als ik je voelde en hoorde stampen. Maar reed ik gewoon relax mijn bochten dan hoorde je jou ook niet.
We schopte het tot het Z2 en daar was ik hartstikke trots op. Jij was echt een happy atlete, je had je oortjes erop en liet me nooit in de steek. Ondanks dat je het best wel eens spannend vond in een andere omgeving, als ik zei we gaan er toch echt langs, dan deed je dat. Je bent springen gefokt en een half broer van je heeft het heel ver geschopt met Meredith Micheals-Beerbaum als amazone. Ik zei tegen iedereen die het wilde horen: mijn Labam is de half broer van Shutterfly. Na onze dressuur carrière gingen we ons op het springen richten. Want springen kon jij als de beste. Maar ik was niet zo een held en jij hebt me heel vaak geholpen, o wat was ik trots als ik een parcours had gesprongen. Als ik nou eens die zenuwen in bedwang kon krijgen.... hahaha. Jij, La Bam was geweldig maar ik bakte er niet zoveel van. We hebben een paar mooie B parcoursen gesprongen en daar lieten we het ook bij.
Samen met jou op zondagochtend het bos in gaan dat was ook een favoriete bezigheid van ons. Heerlijk vroeg weg, fluitende vogels en aan een lang teugeltje door het bos heen stappen. Jij was zo oplettend dat je op een dag boem in een keer stil stond. Je zag iets. Ik keek tussen jouw oren door en inderdaad daar stond een hert. Dat waren zulke mooie momenten. Ik kon alles met jou alleen en dat was zo heerlijk. Ik zag wel eens vriendinnen tobben met hun paarden en het enige wat ik dacht wat heb ik toch een geweldig paard. Beginners konden niet op jou rijden daar ben je te sensibel voor, maar iemand die kan rijden had aan jou een fantastisch paard. Je hielp ze en maakte op jouw mooie manier misbruik van hen, zodat je niet te hard hoefde te werken. Net even iets harder lopen zodat je heerlijk met de neus in de lucht kon lopen. Of lekker je hoofd laten dragen door degene die op je rug zat, heerlijk in de teugels hangen. Ik moest er altijd hartelijk om lachen. Want bokken of steigeren dat deed jij niet, maar wel op een hele leuke manier probeerde jij het werk te ontlopen. Heel veel stalgenoten hebben op jou rug een sprongetje gemaakt want jij kon zo goed en makkelijk springen.
Tijden veranderde en door privé omstandigheden had ik geen auto meer die een trailer kon trekken. We zeiden het wedstrijd leven vaarwel. Je was toen 17 jaar. Nog hartstikke fit en het was totaal niet aan jou te merken dat je ouder werd. We reden gewoon nog wat hobby matig thuis. En zomers klepperde we lekker over de wei en soms namen we nog een sprongetje. Weer ging er van alles veranderen en werd ik moeder. Onze zoon Finn ging al vanaf dat hij 2 weken oud was mee naar jou om je te verzorgen. En dan stond hij in zijn Maxi-Cosi en ging jij even bij hem kijken. Je hoofd was net zo groot als Finn maar ik wist dat ik jou kon vertrouwen. Het moederschap zorgde dat ik het veel drukker kreeg. Ik heb toen een bij rijdster gezocht. Want jij, met je 19 jaar was nog hartstikke fit. Zij was ook helemaal weg van jou en wat heeft ze heerlijk met je kunnen springen. Zo had ik het opgelost dat ik minder tijd voor je had en jij toch je verdiende aandacht kreeg.
Ik schrijf dit op het moment dat je nog niet naar de Paardenkamp bent vertrokken. Maar al wetende dat je 15 mei daar naartoe zult gaan. Wij maken snel nog samen een heerlijke zondagochtend bos rit om onze tijd samen mooi af te sluiten.
Ik heb je op jonge leeftijd ingeschreven op de wachtlijst bij de paardenkamp. Mijn droom was dat als jij 20 jaar oud zou zijn dat je dan naar het rusthuis mocht. Ik vertelde dit ook aan iedereen die het wilde horen. En wat ben ik er trots op dat die wens is uitgekomen. Lieve trouwe vriend van me. Ik zal je vreselijk missen. Maar jouw oude dag is je zo gegund. Ga lekker genieten met de andere paarden en ik zal je regelmatig komen bezoeken. Ik hou van je Labam. XXXX
Met vriendelijke groet,
Mirjam Schogt
Hij is 15 mei bij jullie opgenomen en voorgesteld op de open dag van 25 mei.
Ik kocht La Bamba van een vriendin nadat ik mijn eerste paard helaas moest laten in slapen. Zij vond La Bamba het perfecte paard voor mij. Voor haar was hij wat te groot geworden. Zij had jou gekocht op 2,5 jarige leeftijd en toen had je een stokmaat van 164 dus een paar centimeter erbij en dat zou een mooie maat voor haar zijn geweest. Maar jij groeide maar door tot een knappe 178 stokmaat. Voor haar te groot maar voor mij de perfecte maat.
Maar ik hield helemaal niet van vos kleurige paarden en zeker niet met 4 witte benen en een brede bles. Jouw toenmalige eigenaresse zei: Mirjam probeer hem nou eens want ik denk echt dat dit het paard voor jou is. Je was toen M springen en M dressuur. Nadat ik op jou had gereden maakte die kleur inderdaad niet uit, wat een fijn paard. De koop werd rond gemaakt en op 8 jarige leeftijd werd ik je eigenaresse. We moesten aan elkaar wennen, jij met je sensibele karakter aan mij. Maar al snel schreven we ons in voor onze eerste dressuur wedstrijd. We starten in het L1 en hebben heel veel plezier gehad op onze wedstrijden. Ik kon je alleen op de trailer zette en als je op concours moest wachten maakte je daar ook nooit een probleem van. Ik zorgde in de zomer voor een emmer water zodat ik je na het rijden lekker kon afsponsen en ook een lekkere zak kuilgras ging mee en jij vermaakte je wel. Nooit zette je een stap verkeerd op de trailer. Wel liet je van je horen als ik per ongeluk de bocht net iets te hard nam want daar was je niet van gediend. Sorry, Labam zei ik dan in de auto als ik je voelde en hoorde stampen. Maar reed ik gewoon relax mijn bochten dan hoorde je jou ook niet.
We schopte het tot het Z2 en daar was ik hartstikke trots op. Jij was echt een happy atlete, je had je oortjes erop en liet me nooit in de steek. Ondanks dat je het best wel eens spannend vond in een andere omgeving, als ik zei we gaan er toch echt langs, dan deed je dat. Je bent springen gefokt en een half broer van je heeft het heel ver geschopt met Meredith Micheals-Beerbaum als amazone. Ik zei tegen iedereen die het wilde horen: mijn Labam is de half broer van Shutterfly. Na onze dressuur carrière gingen we ons op het springen richten. Want springen kon jij als de beste. Maar ik was niet zo een held en jij hebt me heel vaak geholpen, o wat was ik trots als ik een parcours had gesprongen. Als ik nou eens die zenuwen in bedwang kon krijgen.... hahaha. Jij, La Bam was geweldig maar ik bakte er niet zoveel van. We hebben een paar mooie B parcoursen gesprongen en daar lieten we het ook bij.
Samen met jou op zondagochtend het bos in gaan dat was ook een favoriete bezigheid van ons. Heerlijk vroeg weg, fluitende vogels en aan een lang teugeltje door het bos heen stappen. Jij was zo oplettend dat je op een dag boem in een keer stil stond. Je zag iets. Ik keek tussen jouw oren door en inderdaad daar stond een hert. Dat waren zulke mooie momenten. Ik kon alles met jou alleen en dat was zo heerlijk. Ik zag wel eens vriendinnen tobben met hun paarden en het enige wat ik dacht wat heb ik toch een geweldig paard. Beginners konden niet op jou rijden daar ben je te sensibel voor, maar iemand die kan rijden had aan jou een fantastisch paard. Je hielp ze en maakte op jouw mooie manier misbruik van hen, zodat je niet te hard hoefde te werken. Net even iets harder lopen zodat je heerlijk met de neus in de lucht kon lopen. Of lekker je hoofd laten dragen door degene die op je rug zat, heerlijk in de teugels hangen. Ik moest er altijd hartelijk om lachen. Want bokken of steigeren dat deed jij niet, maar wel op een hele leuke manier probeerde jij het werk te ontlopen. Heel veel stalgenoten hebben op jou rug een sprongetje gemaakt want jij kon zo goed en makkelijk springen.
Tijden veranderde en door privé omstandigheden had ik geen auto meer die een trailer kon trekken. We zeiden het wedstrijd leven vaarwel. Je was toen 17 jaar. Nog hartstikke fit en het was totaal niet aan jou te merken dat je ouder werd. We reden gewoon nog wat hobby matig thuis. En zomers klepperde we lekker over de wei en soms namen we nog een sprongetje. Weer ging er van alles veranderen en werd ik moeder. Onze zoon Finn ging al vanaf dat hij 2 weken oud was mee naar jou om je te verzorgen. En dan stond hij in zijn Maxi-Cosi en ging jij even bij hem kijken. Je hoofd was net zo groot als Finn maar ik wist dat ik jou kon vertrouwen. Het moederschap zorgde dat ik het veel drukker kreeg. Ik heb toen een bij rijdster gezocht. Want jij, met je 19 jaar was nog hartstikke fit. Zij was ook helemaal weg van jou en wat heeft ze heerlijk met je kunnen springen. Zo had ik het opgelost dat ik minder tijd voor je had en jij toch je verdiende aandacht kreeg.
Ik schrijf dit op het moment dat je nog niet naar de Paardenkamp bent vertrokken. Maar al wetende dat je 15 mei daar naartoe zult gaan. Wij maken snel nog samen een heerlijke zondagochtend bos rit om onze tijd samen mooi af te sluiten.
Ik heb je op jonge leeftijd ingeschreven op de wachtlijst bij de paardenkamp. Mijn droom was dat als jij 20 jaar oud zou zijn dat je dan naar het rusthuis mocht. Ik vertelde dit ook aan iedereen die het wilde horen. En wat ben ik er trots op dat die wens is uitgekomen. Lieve trouwe vriend van me. Ik zal je vreselijk missen. Maar jouw oude dag is je zo gegund. Ga lekker genieten met de andere paarden en ik zal je regelmatig komen bezoeken. Ik hou van je Labam. XXXX
Met vriendelijke groet,
Mirjam Schogt
