Lady
Breed: W.P.N.
Sex: Merrie
Date of Birth: 1976-01-01
Height: 165
Date Received: 2001-06-19
Descent: Nederlands
City: Rilland
Date of Death: 2004-02-21
Lady
Lady is als veulen door een paardenhandelaar opgekocht. Ze was toen ongeveer 4 maanden oud, en is door deze handelaar op een wei gezet tot ze 2 jaar oud was. Toen is ze verkocht aan kennissen die met Lady hun eerste paard hadden gekocht.
Dit leverde wel de nodige problemen op want Lady was totaal niet in de hand geweest en ze was ook niet het paardje voor een beginneling. Zodoende moest ze weer worden verkocht en kwam ze bij mij. Ik was inmiddels uit mijn pony gegroeid en was natuurlijk ontzetten blij met 'Lady'. Ik had wel enige ervaring maar heb toch regelmatig een strijd met haar moeten aangaan. Ze kon geen voetjes geven, niet stilstaan, niet vaststaan, letterlijk onhandelbaar.
Ze wilde niet bij onze pony weg, als je van plan was om te gaan rijden, ging ze kaarsrecht overeind staan en steigerde net zolang tot je het niet meer zag zitten. Een andere truc was: Oh, heb jij je rijlaarzen aan, dan moet je eerst nog zien dat je mij te pakken krijgt. Inmiddels werkte ik bij een manege, alwaar ik ging lessen. Dressuur was niet haar sterkste kant ondanks de mooie draf die ze had. Maar springen vond ze het einde. In een niet te stoppen tempo vloog ze letterlijk over de gekste hindernissen heen zonder strafpunten te maken maar oerendhard.
Daar het voor mij allemaal niet zo hoog hoefde te gaan hebben we alleen maar onderlinge manegewedstrijden gedaan, waarvan we vele overwinningen op onze naam hebben staan.
Vaak ging het zo: 'Oh, doen jullie ook mee dan kunnen wij het wel weer vergeten', of 'wil je haar soms verkopen?' Verder is Lady ontzettend sterk en gezond geweest. Ze heeft nooit een veulentje gehad, maar heeft onze pony altijd als zodanig behandeld. Dus toen deze in juli 2000 kwam te overlijden op 27 jarige leeftijd, brak er paniek uit. Hals over kop hebben we besloten een geitje voor haar te kopen, zodat ze niet alleen was. Ze was meteen smoorverliefd op Dora en behandelde deze als haar veulen.
In september 2000 is Lady voor de eerste maal in haar leven echt ziek geweest, zo erg dat ik dacht dat ze het niet zou halen. Maar met behulp van de dierenarts en Homeopathische medicijnen heeft ze de hoef- en spierbevangenheid kunnen overwinnen. Ze heeft letterlijk weken gelegen in de stal en als ze stond ging ze van het ene voorbeen op het andere staan om deze te ontlasten. Gelukkig is ze sterk geweest en heeft ze zich er doorheen geslagen. Opeens ging op een dag de telefoon. Het was de Paardenkamp met de mededeling dat Lady na 14 jaar wachtlijst mocht komen.
Hartstikke leuk natuurlijk, maar wel een probleem voor mij. 23 jaar is ze in mijn bezit geweest en heb haar iedere dag verzorgt, zelfs 's-avonds voor het slapen gaan nog even kijken of alles goed was. En nadat ze zo ziek was geweest heb je toch je twijfels of je er wel goed aan doet, zowel voor het paard als voor jezelf.
Maar met de wetenschap dat ze op De Paardenkamp ook wel weten waar ze mee bezig zijn, is ze dus op 19 juni 2001 vertrokken naar Soest. Een andere geit erbij gekocht om Dora gezelschap te houden, en daar zit je dan na 27 jaar in het bezit te zijn geweest van paarden en pony's, opeens met 2 geitjes. Dat is toch wennen.
Op 7 juli 2001 ben ik haar voor de eerste keer wezen bezoeken, 1 1/2 uur in de auto, dan ben je eindelijk in Soest en geloof maar dat ze het naar haar zin heeft. Toen ik haar riep, keek ze nog niet op of om. Natuurlijk wel hard na 23 jaar verzorging, maar ik weet nu wel dat ze het naar haar zin heeft met haar nieuwe vrienden. Hoewel bij mij het afscheid nog een beetje pijn doet, ben ik blij dat ze gelukkig is.
Marie-Louis v.d. Velden
Lady is als veulen door een paardenhandelaar opgekocht. Ze was toen ongeveer 4 maanden oud, en is door deze handelaar op een wei gezet tot ze 2 jaar oud was. Toen is ze verkocht aan kennissen die met Lady hun eerste paard hadden gekocht.
Dit leverde wel de nodige problemen op want Lady was totaal niet in de hand geweest en ze was ook niet het paardje voor een beginneling. Zodoende moest ze weer worden verkocht en kwam ze bij mij. Ik was inmiddels uit mijn pony gegroeid en was natuurlijk ontzetten blij met 'Lady'. Ik had wel enige ervaring maar heb toch regelmatig een strijd met haar moeten aangaan. Ze kon geen voetjes geven, niet stilstaan, niet vaststaan, letterlijk onhandelbaar.
Ze wilde niet bij onze pony weg, als je van plan was om te gaan rijden, ging ze kaarsrecht overeind staan en steigerde net zolang tot je het niet meer zag zitten. Een andere truc was: Oh, heb jij je rijlaarzen aan, dan moet je eerst nog zien dat je mij te pakken krijgt. Inmiddels werkte ik bij een manege, alwaar ik ging lessen. Dressuur was niet haar sterkste kant ondanks de mooie draf die ze had. Maar springen vond ze het einde. In een niet te stoppen tempo vloog ze letterlijk over de gekste hindernissen heen zonder strafpunten te maken maar oerendhard.
Daar het voor mij allemaal niet zo hoog hoefde te gaan hebben we alleen maar onderlinge manegewedstrijden gedaan, waarvan we vele overwinningen op onze naam hebben staan.
Vaak ging het zo: 'Oh, doen jullie ook mee dan kunnen wij het wel weer vergeten', of 'wil je haar soms verkopen?' Verder is Lady ontzettend sterk en gezond geweest. Ze heeft nooit een veulentje gehad, maar heeft onze pony altijd als zodanig behandeld. Dus toen deze in juli 2000 kwam te overlijden op 27 jarige leeftijd, brak er paniek uit. Hals over kop hebben we besloten een geitje voor haar te kopen, zodat ze niet alleen was. Ze was meteen smoorverliefd op Dora en behandelde deze als haar veulen.
In september 2000 is Lady voor de eerste maal in haar leven echt ziek geweest, zo erg dat ik dacht dat ze het niet zou halen. Maar met behulp van de dierenarts en Homeopathische medicijnen heeft ze de hoef- en spierbevangenheid kunnen overwinnen. Ze heeft letterlijk weken gelegen in de stal en als ze stond ging ze van het ene voorbeen op het andere staan om deze te ontlasten. Gelukkig is ze sterk geweest en heeft ze zich er doorheen geslagen. Opeens ging op een dag de telefoon. Het was de Paardenkamp met de mededeling dat Lady na 14 jaar wachtlijst mocht komen.
Hartstikke leuk natuurlijk, maar wel een probleem voor mij. 23 jaar is ze in mijn bezit geweest en heb haar iedere dag verzorgt, zelfs 's-avonds voor het slapen gaan nog even kijken of alles goed was. En nadat ze zo ziek was geweest heb je toch je twijfels of je er wel goed aan doet, zowel voor het paard als voor jezelf.
Maar met de wetenschap dat ze op De Paardenkamp ook wel weten waar ze mee bezig zijn, is ze dus op 19 juni 2001 vertrokken naar Soest. Een andere geit erbij gekocht om Dora gezelschap te houden, en daar zit je dan na 27 jaar in het bezit te zijn geweest van paarden en pony's, opeens met 2 geitjes. Dat is toch wennen.
Op 7 juli 2001 ben ik haar voor de eerste keer wezen bezoeken, 1 1/2 uur in de auto, dan ben je eindelijk in Soest en geloof maar dat ze het naar haar zin heeft. Toen ik haar riep, keek ze nog niet op of om. Natuurlijk wel hard na 23 jaar verzorging, maar ik weet nu wel dat ze het naar haar zin heeft met haar nieuwe vrienden. Hoewel bij mij het afscheid nog een beetje pijn doet, ben ik blij dat ze gelukkig is.
Marie-Louis v.d. Velden
