Sacramento

In 1992 leerde ik Sacramento kennen op een stal in Duitsland waar ik woonde en paard reed. Hij was toen 1,5 jaar oud en daar gefokt. Hij liep samen met een broertje, die een jaar ouder was, in een paddock. Het was een vriendelijk en nieuwsgierig paardje.

 

1 jaar later zocht ik samen met een paardenvriend een paard om te kopen en ons oog viel op de 2,5 jarige Sacramento: vader engels volbloed, moeder half engels volbloed/half hannoveraan. Sacramento is ingeschreven in het Rheisches Pferdestammbuch, heeft een langere stamboom als ik en had op de veulen keuring een brons medaille gehaald.

 

Als 3 jarig paard werd hij zadelmak gemaakt en licht aangereden, maar hij was nog niet volgroeid, waardoor hij pas met 4 jaar echt aan het werk ging. Kort daarna had ik het paard van mijn paardenvriend overgenomen, want hij had geen band met het paard.

 

Mijn intentie was om dressuur met hem te rijden, maar door gebrek aan tijd en door veel rugproblemen bij Sacramento toen hij jong was, is dat er nooit echt van gekomen. Sacramento werd een recreatie paard:

dressuur en springen in de bak en veel buitenritten.

 

In het voorjaar van 2000 kwam ik terug naar Nederland en werd mijn paard in Driemond (bij Amsterdam) gestald, waar hij nu nog staat. Hij bleef een lief en vriendelijk paard, die erg op mensen is gesteld (hinnikt naar iedereen) en die zich gemakkelijk door iedereen liet rijden. Door mijn werk en tijdsgebrek had ik altijd bijrijders voor hem.

 

Zelf heb ik vooral buiten gereden: paard in de trailer en op naar de hei, bos of strand: lange ritten over de hei in Hilversum, Amsterdamse bos of naar het strand, samen met een vriendin en haar paard of alleen.

Sacramento wilde graag lopen en nooit naar huis: na een rit van 5 uur, met veel draf, galop en rengalop, kwamen we terug bij de trailer, waar hij dan zo hard mogelijk langs stapte, omdat hij nog niet naar huis wilde.

 

Hij is niet erg zuinig op zichzelf en heeft veel ongelukken gehad:

gebroken elleboog in de wei (2 maanden universiteitskliniek Utrecht en 1 jaar revalidatie), pezen helemaal kapot gelopen in de Duinen toen hij zich in paniek op het strand bij IJmuiden losrukte, nadat ik was afgestapt (weer 1 jaar revalidatie), tijdens het wandelen buiten in de buurt van de stal in rengalop over de weg ervandoor en over een verkeerspaaltje gevallen (grote wonden die genaaid moesten worden) en 2 maanden in de winter op vakantie in een grote kudde met groepsstal, waar hij 100 kg was afgevallen en verzwakt terug kwam. Maar hij was hard voor zich zelf en knapte altijd weer op.

 

In de wei staat hij altijd als enigste ruin in een merrie groep, waar hij helemaal gelukkig is. Bij de ruinen ging niet, dan had hij steeds te veel blessures. Die 2 maanden in de grote kudde, zocht hij 3 merries uit die hij als zijn kudde bij elkaar hield en waarmee 's avonds in de groepsstal stond.

 

Sinds hij 20 jaar is, wordt hij niet meer in de dressuurbak gereden, maar alleen nog maar buiten, maar nog wel lange ritten. Afgelopen herfst, op 27-jarige leeftijd gaf hij aan, dat hij niet meer onder het zadel wilde galopperen en ben ik met kortere ritten met alleen stap en draf begonnen. Bovendien is hij afgelopen herfst positief op cushing getest en krijgt hij nu elke dag medicatie. Dit was wel een verrassing want er was niets aan hem te zien (behalve dat hij wat minder energie had, wat ook aan zijn leeftijd kon liggen).

 

Nu, nadat ik hem 26 jaar heb gehad, gaat hij met pensioen. En ik hoop dat hij nog vele fijne jaren heeft op het Paardenkamp. Ik zal hem erg missen en hem met zekerheid vaak bezoeken. Ik denk dat jullie nog veel plezier zullen beleven aan dit vriendelijke paard.