Sebastiaan
Breed: New Forest
Sex: Ruin
Date of Birth: 1995-07-11
Height: 146
Date Received: 2015-04-22
Descent: Nederlands
City: Hoevelaken
Tuesday’s Sebastiaan.
Tuesday’s Sebastiaan, oftewel Beer, want dat is zijn bijnaam, is mijn trouwe New Forester Pony. Hij is geboren bij een fokker in Nijkerk. Zijn vader is Molenaar’s Golden King, een beroemde hengst die enkele toppers in de dressuursport en de springsport heeft voortgebracht.
Tuesday’s Sebastiaan is vanuit Nijkerk naar Zeeland gegaan en daarna is hij ook nog naar Engeland geëxporteerd. Wat en hoe dat zit zijn we nooit achter gekomen. Kort daarna is hij weer terug in Nederland gekomen. En is uiteindelijk in Brabant terecht gekomen. Daar heeft hij goed zijn best gedaan. Hij heeft Z2 dressuur gelopen en een paar keer de Brabantse kampioenschappen gewonnen.
Toen had hij wel wat eigenaardigheden. Als hij eenmaal in het land stond liet hij zich maar met moeite pakken en hij was bang voor mannen. Kinderen en meisjes konden hem makkelijk pakken maar de manegebaas of andere jongens kregen het niet voor elkaar. Ook bij ons thuis heeft hij mijn vader nogal eens voor gek gezet door rondjes om hem heen te draven. Hij liet zich niet pakken. Dat deed hij samen met nog zo’n deugniet, een kleine Shetlander, waar hij heel lang mee samen gestaan heeft.
Zes jaar lang heb ik genoten van zijn gezelschap. Op het moment dat we hem kregen was ik 13 jaar. Ik heb ontzettend veel plezier aan hem beleefd en we hebben samen heel veel geleerd. Beer kon al Z2 lopen toen we hem kregen, maar ik reed nog maar net M2. We hebben samen veel wedstrijden gereden en ook veel gewonnen. Ik heb hem Join-up geleerd van Monty Roberts en zo hebben we een hechte band opgebouwd door regelmatig dit grondwerk te doen. Hij is mijn troost en steun. Ik vertrouw hem met mijn ogen dicht.
Een bijzondere anekdote: In het laatste jaar dat hij op de pensionstal stond ging hij een groot gedeelte van de dag het land in samen met nog 4 wat oudere paarden. Op een dag had een van die paarden een merrie koliekachtige verschijnselen. Steeds wilde ze gaan liggen en gaan rollen. Maar dat hield Beer tegen. Hij bleef bij haar staan en elke keer als ze wilde gaan liggen ondersteunde hij haar en hield haar staande. Zorgde er met wat dwang voor dat ze wat ging lopen en bleef steeds aan haar zijde. Degene die stond toe te kijken vond dat een heel bijzondere ervaring. En de merrie bleek later zandkoliek te hebben en dit was precies de goede techniek om mede het herstel te bevorderen. Hoe mooi kan de natuur in elkaar zitten.
Dieuwke van Bokhorst
Tuesday’s Sebastiaan, oftewel Beer, want dat is zijn bijnaam, is mijn trouwe New Forester Pony. Hij is geboren bij een fokker in Nijkerk. Zijn vader is Molenaar’s Golden King, een beroemde hengst die enkele toppers in de dressuursport en de springsport heeft voortgebracht.
Tuesday’s Sebastiaan is vanuit Nijkerk naar Zeeland gegaan en daarna is hij ook nog naar Engeland geëxporteerd. Wat en hoe dat zit zijn we nooit achter gekomen. Kort daarna is hij weer terug in Nederland gekomen. En is uiteindelijk in Brabant terecht gekomen. Daar heeft hij goed zijn best gedaan. Hij heeft Z2 dressuur gelopen en een paar keer de Brabantse kampioenschappen gewonnen.
Toen had hij wel wat eigenaardigheden. Als hij eenmaal in het land stond liet hij zich maar met moeite pakken en hij was bang voor mannen. Kinderen en meisjes konden hem makkelijk pakken maar de manegebaas of andere jongens kregen het niet voor elkaar. Ook bij ons thuis heeft hij mijn vader nogal eens voor gek gezet door rondjes om hem heen te draven. Hij liet zich niet pakken. Dat deed hij samen met nog zo’n deugniet, een kleine Shetlander, waar hij heel lang mee samen gestaan heeft.
Zes jaar lang heb ik genoten van zijn gezelschap. Op het moment dat we hem kregen was ik 13 jaar. Ik heb ontzettend veel plezier aan hem beleefd en we hebben samen heel veel geleerd. Beer kon al Z2 lopen toen we hem kregen, maar ik reed nog maar net M2. We hebben samen veel wedstrijden gereden en ook veel gewonnen. Ik heb hem Join-up geleerd van Monty Roberts en zo hebben we een hechte band opgebouwd door regelmatig dit grondwerk te doen. Hij is mijn troost en steun. Ik vertrouw hem met mijn ogen dicht.
Een bijzondere anekdote: In het laatste jaar dat hij op de pensionstal stond ging hij een groot gedeelte van de dag het land in samen met nog 4 wat oudere paarden. Op een dag had een van die paarden een merrie koliekachtige verschijnselen. Steeds wilde ze gaan liggen en gaan rollen. Maar dat hield Beer tegen. Hij bleef bij haar staan en elke keer als ze wilde gaan liggen ondersteunde hij haar en hield haar staande. Zorgde er met wat dwang voor dat ze wat ging lopen en bleef steeds aan haar zijde. Degene die stond toe te kijken vond dat een heel bijzondere ervaring. En de merrie bleek later zandkoliek te hebben en dit was precies de goede techniek om mede het herstel te bevorderen. Hoe mooi kan de natuur in elkaar zitten.
Dieuwke van Bokhorst
